Recensie: De achtste zuster RECENSIE

De Achtste zuster is het tweede boek van Elle Eggels en een los te lezen vervolg op Het huis van de zeven zusters.
Emma is de dochter van Martha, het enige kind van alle zeven zusters en Emma heeft net haar man begraven. Haar zoon die wegliep op zijn zestiende komt als een wervelwind terug in haar leven en nodigt haar uit om mee naar Spanje te gaan. Emma kent niets anders dan het dorp waar ze is geboren en alle gewoontes die er de dagelijkse gang van zaken zijn. Ze wordt dan ook voor gek verklaard als ze besluit haar zoon achterna te reizen. Dit is slechts het begin van een persoonlijke reis van Emma om zichzelf, de liefde en de wereld te gaan ontdekken. Maar lukt het haar om los te komen van het thuisfront?

Een verhaal over keuzes maken in je leven, je vleugels uitslaan en gaan leven! Het sprak me direct aan toen ik de achterflap las. Helaas komt De Achtste zuster langzaam op gang en is in een poging om literaire taal te gebruiken regelmatig rommelig geschreven. Meerdere malen heb ik het boek weggelegd om vervolgens toch maar weer te beginnen. Naarmate het verhaal vordert, kom ik iets meer in het verhaal maar hoofdpersoon Emma is voor mij niet iemand om me mee te identificeren. Ze twijfelt aan al haar keuzes, is onzeker en vastgeroest aan zoals zij het noemt; de dingen der dingen.  Ze laat alles en iedereen voor haar bepalen en neemt genoegen met ongelukkig zijn als dat van haar wordt verwacht. Hoewel ze een prachtige reis meemaakt en fascinerende mensen ontmoet, blijft het verhaal maar voortkabbelen en kan ik niet begrijpen dat ze weer terug gaat naar haar dorp. Het einde is redelijk voorspelbaar en ik ben eerlijk gezegd blij dat ik het erop heb zitten.