Recensie: Er was eens een prins RECENSIE

Susanna krijgt een harde klap. Na twaalf jaar samen met Alex wordt ze gedumpt op het strand. Hij had wel de juiste ring gevonden, maar niet het juiste meisje. Diep vanbinnen weet Susanna ook wel dat Alex niet de ware voor haar is, maar dat had ze zelf niet onder ogen durven zien. Ze pakt de draad weer op, ze werkt als tuinarchitect en als bijbaantje in het café van haar ouders. Als haar vader in het ziekenhuis komt te liggen besluit ze ontslag te nemen van haar werk, omdat haar baas totaal geen begrip voor haar heeft. Nu werkt ze alleen nog maar in het café. Ze heeft geen vaste baan meer en geen vriend. Wat moet ze nu met haar leven? Ze richt zich tot God en vertrouwt er op dat alles goed komt. Ze ontmoet Nate, een charmante jongeman die haar helpt wanneer ze problemen heeft met haar auto. Nate is een prins uit Brighton, maar dit vertelt hij niet gelijk aan Susanna. Nate is ook de jongen die haar naar het ziekenhuis heeft gebracht toen haar vader werd opgenomen. Hij lijkt haar redder in nood wel. Susanna zegt dat ze niet gered wil worden, maar ze blijven elkaar tegenkomen. Nate is hier op vakantie en ze weten allebei dat er een eind aan gaat komen. Ze beleven twee geweldige weken en daarna is het voor Nate tijd om terug te gaan naar Brighton. Als Susanna er achter komt dat Nate een prins is en niet met een Amerikaanse zou kunnen trouwen, is er geen zicht op een happy end. 

Ik moet het zeggen: ik had lage verwachtingen bij dit boek. Dat komt waarschijnlijk door de titel Er was eens een prins en de tekst op de achterflap. Je weet gelijk dat het om een doodnormaal meisje en een prins gaat, die om de een of andere reden niet met elkaar kunnen trouwen, maar dat het ze toch lukt. Ik werd gelijk verrast toen ik het boek opende. De eerste pagina is mooi vormgegeven, net zoals de hoofdstukaanduiding en het lettertype in het boek. Ik vind het fijn als er zo goed op de details gelet wordt. Het verhaal is standaard, maar het gaat om de manier waarop het is geschreven. Ik vind dat Rachel Hauck een heel eigen en fijne schrijfstijl heeft. Het is zo'n auteur waar ik meerdere boeken van zou willen lezen. Wat ik er wel bij moet zeggen is dat er veel over God wordt geschreven. Ik ben zelf niet gelovig maar ik vond het niet storend. Ik vond het soms wel lastig om te geloven dat de personages hun eigen plannen los lieten om zich over te geven aan God, maar dat komt misschien meer omdat ik me het niet voor kan stellen.

En nu komt het leukste: het is een serie! Er zijn in het Engels na dit boek nog twee boeken uitgebracht. Ik hoop echt dat deze ook vertaald worden en ik raad het dan ook iedereen aan om deze boeken te gaan lezen!