Recensie: Lizzie RECENSIE

De roman Lizzie van Eva Wanjek is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis. Elizabeth Siddal was een Engelse kunstschilderes, dichteres en lievelingsmodel van een kunstenaarskring die zichzelf Prerafaëlieten noemde. Elizabeth Siddal leefde van 1829 tot 1862. Lizzie was een fragiele vrouw, met prachtig rood haar. Ze werd de muze van kunstschilder Dante Gabriel Rossetti en al snel kregen zij een intiemere relatie, waardoor ze vanaf 1852 vrijwel alleen nog voor Rossetti poseerde.
 
Hun liefdesgeschiedenis is er een vol passie, eigenlijk zelfs obsessief, maar ook heel tragisch.
In de negentiende eeuw leefde de culturele elite volgens bepaalde stromingen en in Europa kwam die van de stedelijke bohème-kringen in de mode. De aanhangers noemden zichzelf bohemien, daarmee gaven zij aan, dat zij het (veronderstelde) onbezorgde leven van de zigeuners imiteerden. De bohemien vond de burgerlijke levenswijze maar niets en trok zich terug in een geïsoleerde sfeer aan de rand van de samenleving. Hij leidde een ongeregeld leven, los van maatschappelijke conventies als het huwelijk en was vaak omringd door zielsverwanten. De artistieke gemeenschap in Europa had ook een bepaalde romantisch, tragische houding.
 
Rossetti  was een Bohémien in hart en nieren, die leefde voor zijn kunst, maar hij kon ook niet leven zonder Lizzie. Lizzie bleek een gekwelde ziel, die zelf haar artistieke talenten niet kon ontwikkelen, omdat ze haar leven met Rossetti op de eerste plaats liet komen. Ze raakte verslaafd aan een opiumpreparaat en vanaf dat moment ging het snel bergafwaarts met haar.  In 1860 besloten Rossetti en Lizzie toch te trouwen, maar als Lizzie hun kindje verliest, heeft ze geen levenslust meer en vindt ze dat ze Rossetti tot last is.
 
Dat juist het tegenovergestelde waar is, bewijst het feit dat Dante Rossetti na Lizzies dood volledig instort en hij haar ook na haar dood nog steeds aan zijn zijde ziet.
 
Eva Wanjek is een pseudoniem voor twee auteurs, Liesbeth Lagemaat en Martin Michael Driessen. Ze beschrijven het verhaal van Dante Rossetti en Lizzie op een prachtige manier, al veroorloven ze zich wel literaire vrijheden en wijken ze soms wat af van de ware gebeurtenissen. Maar ze hebben de sfeer  van de Prerafaëlieten en het leven in het negentiende eeuwse Engeland perfect beschreven. Je ziet de personages tot leven komen en voelt mee met hun emoties.
Voor kunstminnende, liefhebbers van historische biografieën is dit een fantastisch boek.