Recensie: In naam van mijn moeder RECENSIE

Wanneer Felicity’s moeder Martha verdwijnt na de dood van haar oma, gaat Felicity op onderzoek. Haar zoektocht leidt haar naar Rome, waar ze haar moeder al snel vindt, samen met een Hebreeuws dagboek dat Martha gevonden heeft tussen haar moeders bezittingen. Het beschrijft het leven van Martha’s grootmoeder Elisabeth en dochter Deborah in aanloop naar, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Felicity komt tot de ontdekking dat haar familiegeschiedenis een duister geheim herbergt.

Dit boek heeft de vorm van een raamvertelling, het dagboek dat Felicity leest is geschreven als een roman. Deze vorm is behalve ongeloofwaardig ook erg afstandelijk en het raamwerk over Felicity en Martha is erg zwak – wat mij betreft had het zelfs compleet weggelaten kunnen worden. Zo wordt de verdwijning van Felicity’s moeder binnen een dag opgelost en het gevonden Hebreeuwse dagboek wordt binnen een paar dagen vertaald door een monnik die Felicity sinds een paar uur kent. Het verhaal was wellicht beter uit de verf gekomen wanneer de auteur voor een andere vertelvorm had gekozen; de werkelijke hoofdpersoon (Deborah) leer je als lezer niet echt kennen.

Het dagboek, dat dus is geschreven als een roman, heeft bovendien een alwetende verteller, waardoor het totaal ongeloofwaardig is dat dit een dagboek zou zijn. Het eerste deel beschrijft voornamelijk het leven van Elisabeth, vanuit een perspectief dat Deborah onmogelijk meebeleefd kan hebben. Het verhaal komt niet erg vlot op gang en allerlei geschiedkundige details zijn op een onnatuurlijke manier in het verhaal verweven. Tot slot vind ik het jammer dat de flaptekst van het boek niet helemaal klopt met de inhoud van het boek.

Wat mij betreft zijn er betere oorlogsromans geschreven.