Recensie: Het land met de gouden kust RECENSIE

Het verhaal van Het Land met de Gouden Kust begint in Ierland, 1846. Michael en de bloedmooie Kathleen zijn verliefd en zijn van plan om in het geheim te trouwen en naar Amerika te vertrekken. Dan wordt Michael echter beschuldigd van diefstal, veroordeeld tot 7 jaar en op een boot naar Australië gezet. Kathleen blijft wanhopig achter, zwanger van hun eerste kind. Uit noodzaak trouwt ze met veehandelaar Ian. De geliefden lijken voorbestemd om elkaar nooit meer te zien. Maar dan neemt Ian Kathleen na hun huwelijk mee naar Nieuw-Zeeland om een nieuw bestaan op te bouwen. Tegelijkertijd leert Michael op de gevangenenboot naar Australië de Engelse Lizzie kennen en weet hij met haar hulp ook naar Nieuw-Zeeland te vluchten.

Toen ik Het Land met de Gouden Kust voor het eerst in mijn handen had, moest ik toch wel even slikken. Dit boek is met zijn omvang namelijk niet een verhaal dat je even tussendoor kunt lezen. Ik kon de eerste paar hoofdstukken lastig in het verhaal komen, zowel door de manier van schrijven als door het feit dat ik niet zoveel voelde bij de personages.

Dit veranderde echter toen Michael verbannen werd naar Australië en Kathleen gedwongen werd te trouwen met Ian. Ineens vond ik het taalgebruik perfect passen bij de tijd waarin het verhaal zich afspeelde, kon ik me inleven in de personages en verloor ik mezelf helemaal in het verhaal. Ook Lizzie, die pas wat later geïntroduceerd wordt, wist me al snel in te pakken.

Tijdens het verhaal verstrijken velen jaren en maken de drie personages ontzettend veel mee, met zowel hoogte- als dieptepunten. Ze doen wat ze moeten doen om te overleven. Ik vond dat realistische aspect erg prettig. Daarnaast komt met name Lizzie veel in aanraking met de Maori-cultuur. Ik ben erg geïnteresseerd in andere culturen en ik vond het dan ook ontzettend interessant om te lezen over hun gebruiken en leefwijze. Kortom, ik moest er even inkomen maar uiteindelijk heb ik enorm genoten van deze prachtige historische roman.