Recensie: De geluksoma RECENSIE

Patrick van Hees van het boek De geluksprofessor vertelt in De geluksoma het geheim van gelukkig oud worden. Dit doet hij aan de hand van wetenschappelijk onderzoek, maar ook aan de hand van zijn oma Eefje. Zij is voor Patrick van Hees een levend geluksvoorbeeld. Oma Eefje is bijna honderd jaar oud, maar nog steeds hartstikke actief. Ze heeft veel meegemaakt, maar is altijd positief. Eén van haar favoriete uitspraken is dan ook: ‘ik ben toch niet gemalen van poppenstront?’

 

Het idee van het boek vind ik leuk. Er staan foto’s in het boek en de opmaak is leuk gedaan. Sommige bladzijdes hebben een mooie print en op het einde staat een test om in te vullen. Ik vind het altijd leuk als er extra moeite is gestoken in de opmaak van een boek. 

 

Het verhaal zit ook goed in elkaar. Er is steeds een stukje interview, een verhaal dat daar op volgt en als laatst een aparte pagina met een ‘geluksgeheim’. Dit ‘geluksgeheim’ is eigenlijk de conclusie van het interview en het stukje verhaal. Erg duidelijk. Toch sprak het boek mij niet aan. Ondanks dat oma Eefje een super grappige persoonlijkheid heeft en ik de band tussen schrijver Patrick van Hees en zijn oma hartverwarmend vind, vond ik de verhalen saai. Er gebeurt niks spannends en ik werd niet getriggerd om door te lezen. De ‘geluksgeheimen’ zoals: ‘blijf lekker bezig’ en ‘wees optimistisch’ vond ik eigenlijk niet echt vernieuwend.

 

Een stuk wat ik overigens wel interessant vond, was het stuk over de Tweede Wereldoorlog. Deze keer wordt het verhaal verteld door een gewone burger. Je leest bijna nooit verhalen over hoe de gewone burger de Tweede Wereldoorlog heeft ervaren. 

 

Ik geef het boek drie hartjes, omdat het zo goed in elkaar zit. De schrijfstijl is leuk en vlot, de opmaak is origineel, maar toch miste ik iets. Misschien is het boek niet helemaal mijn genre of ben ik nog te jong (negentien jaar) om over ‘gelukkig oud worden’ te lezen.