Recensie: Huid op Huid RECENSIE

Ambigue. Een prachtig woord, dat zeer geschikt is om mijn gevoel over Huid op Huid van Claire North te beschrijven. Net als met voorganger De eerste vijftien levens van Harry August weet North te fascineren en boeien. Tegelijkertijd zijn haar boeken een flinke kluif waar je echt even goed voor moet gaan zitten. Huid op Huid was voor mij een worsteling tot de laatste pagina. Maar wegleggen en vergeten is daarna werkelijk onmogelijk.

De hoofdpersoon van Huid op Huid staat bekend als Kepler. Maar liever wordt hij (zij?) aangesproken met de naam van het lichaam dat hij op dat moment draagt. Kepler is namelijk een geest die zich van lichaam naar lichaam kan verplaatsen door een simpele aanraking van huid op huid. De geest neemt dan tijdelijk bezit van het lichaam, om vervolgens de rechtmatige eigenaar achter te laten met een gat in zijn of haar geheugen. Als op een dag een brute moordaanslag gepleegd wordt op het lichaam dat Kepler draagt, neemt Kepler de taak op zich wraak te nemen.

Met Huid op Huid komt North opnieuw met een boek met een zeer interessant uitgangspunt. Werd de hoofdpersoon van haar vorige boek nog steeds opnieuw in hetzelfde lichaam geboren, Kepler heeft juist geen eigen lichaam meer. Dat constante overschakelen naar andere lichamen zorgt wel dat het even duurt voor het verhaal op gang komt. Als lezer heb je als het ware tijd nodig om de échte Kepler te leren kennen. En net als Kepler schakelt het verhaal snel en fragmentarisch van de ene persoon naar de andere, door tijd en ruimte. Probeer dat maar eens bij te houden terwijl je nog amper begrijpt wat er gebeurt.

Het plot van het oplossen van een moord is eigenlijk ook ondergeschikt aan de filosofische vraag wat menselijkheid precies is. Daarnaast zet het boek je over meer onderwerpen aan het denken, zoals het verheerlijken van jeugd en schoonheid. Juist door die diepere vragen blijft Huid op Huid nog lange tijd in je gedachten. Aan de andere kant maakt dat het boek ook erg zwaar. Zeker in combinatie met de duistere sfeer en een schrijfstijl die heel erg probeert even subliem te zijn als het uitgangspunt van het boek origineel. Ondertussen lijken er zo nu en dan gaten in het verhaal te zitten, kloppen bepaalde dingen gewoon niet of wordt er onnodig veel aandacht besteed aan onbenulligheden.

Erg lekker weglezen deed Huid op Huid daardoor niet. Toch boeit het boek. North is absoluut een schrijftalent om te blijven volgen. Ik ben erg benieuwd waar ze de volgende keer mee komt!