Recensie: De glimlach van Aurélie RECENSIE

De glimlach van Aurélie volgt een een jonge vrouw, Aurélie, wie een restaurantje heeft in Parijs. Wanneer haar geliefde Claude bij haar weggaat, lijkt haar wereld in te storten. Ze weet geen raad, en ze belandt op een gegeven moment in een boekwinkeltje. Hier koopt ze een boek, dat geschreven is over niemand minder dan haarzelf! Van de schrijver heeft ze nog nooit gehoord, het is een Engelsman genaamd Robert Miller. Ze besluit dat ze hem wil ontmoeten, kosten wat kost.

De glimlach van Aurélie was een heerlijk luchtige chicklit, waar ik van genoten heb. Bij het zien van de cover alleen al had ik erg zin om het boek te lezen. Er staat een knappe vrouw op dat mysterieus glimlacht vanachter haar koffiekopje. Een vrouw dat op deze manier mysterieus glimlacht, daar moet toch wel een leuk verhaal achter zitten? Dit blijkt ook zo te zijn. Het verhaal was, zoals ik zei, wel leuk. Het was geen topboek die ik iedereen aanraad om te lezen, maar gewoon een leuk boek om tussendoor te lezen. Het boek heeft mij wel gedurende het lezen een hele grote glimlach bezorgd, vooral op het einde.
                                                                                                                                                                  
Vooral leuk aan het boek, vond ik de Franse aspecten eraan. Lees: Franse straatjes, Franse gerechten en de Franse taal. Maar ook Aurélie is een erg leuk persoon. In het begin is ze nogal verslagen, omdat haar geliefde Claude haar verlaat. Maar gelukkig heeft ze wel een goede vriendin waar ze op kan rekenen: Bernadette. Ze is een levendige en lieve vriendin, die Aurélie er weer bovenop wil helpen.

Ik had in het begin niet helemaal door dat het verhaal vanuit verschillende perspectieven werd beschreven. Ik snap zeker waarom er voor gekozen is om dit te doen, maar ik vond het best irritant. Op de een of andere manier haalde dit me uit mijn verhaal, wat ik erg jammer vond. Het is niet zo dat ik super graag wilde weten wat de ander precies dacht, en toch kreeg ik dit te weten. In plaats van de overschakeling naar andere perspectieven, had ik liever willen lezen over Aurélie en haar restaurantje. Ook kwam het einde niet als een shock aan, dit was best voorspelbaar. Wat ik wel een erg leuke toevoeging vond aan het boek, is dat er aan het einde verschillende recepten staan die gebruikt werden in het boek!

De glimlach van Aurélie vond ik een leuk boek om tussendoor te lezen en het heeft me wel vermaakt, maar het is geen boek dat me lang zal bijblijven.