Recensie: Zeer oud zeer RECENSIE

Emma is jong getrouwd met Dirk, ze runnen samen het succesvolle restaurant Di L’Emma en in haar vrije tijd spreekt ze vaak af met haar beste vriendin Lidewij. Alles lijkt perfect, maar wanneer ze Dirk betrapt tijdens zijn zoveelste avontuurtje met een andere vrouw, is haar huwelijk definitief over. Langzaam probeert ze alleen haar draai te vinden. Tijdens een onoplettend moment rijdt ze achterop de auto van Jan de Beuker, de grootvader van Emma’s oud-klasgenootje Bas. Er ontstaat een vriendschap en Emma komt al snel vaak langs in het woon-zorgcomplex waar hij verblijft. Wanneer ze Bas tijdens een bezoekje aan zijn opa na al die jaren weer ziet, slaan de vonken tussen de twee meteen over. Maar Emma is nog niet eens gescheiden en Dirk vraagt of ze terugkomt in het restaurant...

 

Lena leren we kennen in de jaren ’80, wanneer ze als secretaresse verliefd wordt op haar baas. Jan Sluys heeft een dochter uit een eerder huwelijk, die Lena als stiefmoeder helemaal niet ziet zitten. Jarenlang houden Jan en Lena hun relatie geheim. Pas wanneer Louise het huis uit is, trouwen ze. Na het overlijden van Jan krijgt Lena het voor het zeggen in het bedrijf. Maar Jans dochter is het daar helemaal niet mee eens en samen met de huishoudster smeet ze een plan om haar stiefmoeder van de troon te stoten…

 

De twee vrouwen lijken niets gemeen te hebben, maar in Zeer oud zeer raken de levens van Emma en Lena erg met elkaar verweven. Allebei worden ze geconfronteerd met liefde, pijn, teleurstelling en verdriet. Komt het uiteindelijk voor beide vrouwen nog goed?

 

Marjolein van Diest treedt met haar roman Zeer oud zeer, na het eerder al voltooien van de trilogie van haar moeder Julia Burgers-Drost, definitief in de voetsporen van haar moeder. Net als in haar boeken, spelen ook de christelijke normen en waarden een belangrijke rol in deze roman. Het is niet zwaar of erg religieus geschreven, maar de verwijzing naar het christelijke is duidelijk aanwezig in de levens van beide vrouwen. Van Diest is een kei in het vertellen van hun (liefdes)geschiedenis en ervaringen en blinkt vooral uit in de dialogen, die levendig en erg geloofwaardig zijn. Het spannende element dat richting het einde van het verhaal geprobeerd werd te creëren, is een stuk minder goed geslaagd. De voorspelbaarheid was erg groot, waardoor het nooit echt spannend werd. Daarnaast werd er niet echt de tijd genomen om de gebeurtenissen goed uit te werken. Het voelde een beetje geforceerd aan; alsof er nog snel een thrillerelement in het verhaal moest worden geschreven. Buiten dat is Zeer oud zeer een aangename roman, waarmee Marjolein van Diest haar moeder absoluut eer aan doet.