Recensie: Gelukkig zijn moet je durven RECENSIE

Je hebt het vast wel eens meegemaakt. Ineens besef je je dat je niet tevreden bent met je leven. Misschien is het net uit met je vriend. Misschien haal je geen voldoening uit je werk. Misschien valt je opleiding tegen. Maar ineens denk je bij jezelf: ik wil iets anders. Pas geleden had ik dat. Voor mijn gevoel klopte niets, niks in mijn leven was wat ik wilde. Ik wilde iets veranderen, maar ik wist niet waar ik moest beginnen. Toen kwam ik Gelukkig zijn moet je durven van Rosalinda Weel tegen. Rosalinda is spiritueel coach en heeft haar eigen Droomstudio waar ze lesgeeft in yoga, meditatie en ayurveda, een alternatieve geneeskunde. Met Gelukkig zijn moet je durven schreef ze een soort handboek, dat je met inspirerende sleutels en praktische oefeningen leert te leven vanuit je hart en je zo innerlijk geluk laat vinden. Dat klonk als een veelbelovend begin naar verandering.

 

Ik heb altijd een redelijke interesse in spiritualiteit gehad. Ik heb behoorlijk wat gelezen over het vinden van geluk en vond zelfs The Secret tot op zekere hoogte inspirerend. Toch kan ik echt helemaal niks met Gelukkig zijn moet je durven. Het haalt echt alles in me naar boven, behalve geluk. Dat komt voornamelijk omdat het boek niet zo goed geschreven is. Gelukkig zijn moet je durven staat té vol met metaforen en fluffy termen die uiteindelijk veel korter en krachtiger beschreven zouden kunnen worden, en die in de basis toch allemaal hetzelfde zeggen. Bovendien worden die termen tot in den treure herhaald, je wordt doodgegooid met ‘het hier en nu’ en ‘je unieke eigenschappen en talenten’.

 

Misschien ben ik dan toch te nuchter voor dit soort termen en denkwijzen. Ik vond een hoop vooral heel tegenstrijdig. Het ene moment staan we in een veld van vrede en vreugde en het volgende word je gevraagd op welk station je staat. Je begint met dit boek aan je levensreis en stelt daarvoor een doel, een punt waar je naartoe wilt, maar tegelijkertijd moet je in het hier en nu (daar is hij weer) leven, want kijken naar de toekomst kan angst veroorzaken. Je moet de diamanten in je hart laten stralen, maar ook je hart als een steen in het meer dat de wereld heet gooien en je vreugde zo ver mogelijk laten uitrimpelen. Toch zonde van die diamanten. O, en tegelijkertijd moet je ook nog een lichtbaken zijn. Ik vind het allemaal weinig inspirerend, ik vind het vooral heel vermoeiend.

 

Als je een beetje door de opgeklopte termen heen kijkt, zul je vast wat goede tips vinden die je kunnen inspireren meer uit jezelf en uit je leven te halen. Ik vond Gelukkig zijn moet je durven echter weinig vernieuwend en door het taalgebruik kon het me geen moment echt boeien. Wat mij betreft zijn er betere, meer nuchtere en meer praktische boeken in dit genre geschreven.