Recensie: Ga niet weg RECENSIE

In Ga niet weg hoopt Tegan haar eigen geluk en innerlijke vrede weer te vinden. Ze heeft een heftig auto-ongeluk gehad, waardoor ze haar ongeboren baby is verloren. Ze geeft haar man Gabe de schuld van het ongeluk, want hij reed te hard. Dan herinnert haar man haar eraan dat ze jaren geleden een potje vol impulsen hebben gemaakt: een potje vol met briefjes met dingen die ze altijd al hebben willen doen. Tegan trekt een briefje eruit, waarna ze op vakantie gaan. Ze gaan naar Thailand, Italië en Hawaï. Zou ze hier haar eigen geluk en innerlijke vrede kunnen terugvinden?

 

Zelf had ik nog nooit van de schijfster gehoord. Ik wist dus totaal niet wat ik kon verwachten van het boek. Toch sprak de achterkant me erg aan, ik raakte nieuwsgierig naar het verhaal. En het boek vond ik uiteindelijk echt heel erg mooi.

 

Het verhaal begint heel erg droevig. Tegan doet erg depressief, en alles herinnert haar eraan dat haar ongeboren baby dood is. Ook haar eierstokken zijn verwijderd, waardoor ze nooit meer zwanger zou kunnen worden. Dit hakt er natuurlijk in als een bom. Haar man reed te hard, dus ze geeft hem de schuld. Je leest in het begin dus vooral over een depressieve Tegan. Niets kan haar opvrolijken, totdat haar man met het potje vol impulsen komt. Ikzelf vond dit echt een goed idee! Ze gaan naar Thailand, Italië en Hawaï. Alle reizen waren erg mooi!  

 

Ik vond vooral de ontwikkeling van het karakter van Tegan erg interessant om te lezen. Eerst kon haar beste vriendin niet eens ‘Ik schrik me dood’ zeggen zonder dat Tegan in tranen lag. Later gebruikt ze deze zin zelf, zonder dat ze het zelf in de gaten had. Tijdens het reizen leert te beseffen en te accepteren dat het leven nog genoeg andere mooie dingen biedt. Oke, ze kan geen kindje meer krijgen, maar toch zal het leven mooie dingen met zich meebrengen.

 

Toch blijft het niet alleen maar goed gaan met Tegan. Ze krijgt weer een depressieve inzinking, waarna het plot van het verhaal volgt. En geloof me: dat plot slaat in als een bom! Ik had het never nooit aan zien komen, en ik lag in tranen. Hoe had ik dat over het hoofd kunnen zien? vroeg ik mezelf de hele tijd af.

 

De schijfstijl is erg prettig. Alhoewel er in het begin niet super veel gebeurt, blijf je wel geboeid bij het leven van Tegan. En net op het moment dat je denkt dat het niet beter kan, krijg je een klap in je gezicht… Ga niet weg is een erg indrukwekkend verhaal dat gaat over de zoektocht naar jezelf. Applaus voor Karma Brown!