Recensie: Underdog RECENSIE

Belangrijk verhaal met een trage start

 
“De wereld is verre van perfect, maar wat er is, moet beschermd worden. Desnoods met geweld.” Een heldere, confronterende boodschap, zeker in deze tijd. Elfie Tromp beschrijft in haar nieuw roman Underdog het leven van computerspelverslaafde Rein en zijn zus Adelien. Op bijzondere wijze geeft ze het beladen thema ‘mislukken’ kracht. Waar de roman traag op gang komt, groeit Underdog uit tot een verhaal met een goede boodschap.

 
Rein is verslaafd aan het spelletje World of Warcraft. Ondertussen werkt hij bij de hondenkennel van zijn moeder Vera en zijn zus Adelien. Wanneer zijn moeder op een dag haar heup breekt, moet Rein met Adelien mee naar Australië, om een van de honden zwanger te laten worden van een Australische tophond. Daarvoor moet hij zijn computer en het spelletje laten staan. Tijdens de reis in Australië komt zowel het leven van Rein als dat van Adelien op losse schroeven te staan. Het belang van prestatiedrang wordt gruwelijk duidelijk.

 
Underdog komt traag op gang. Tromp neemt je mee naar de wereld van Rein, de wereld van World of Warcraft. Passend zijn de beschrijvingen van Reins gevoelens en gedachten. Tromp weeft de virtuele wereld door de echte wereld, waardoor het bijna de normale wereld lijkt. Met zinnen als ‘Zijn body armour is gedeukt. De vijand kan zichzelf dupliceren” gunt ze je een kijkje in de wereld van gamers. Daarbij toont ze de verslaving op prima wijze: “Over drie weken. Ik kan niet. En het internet is hier te traag. Ik kan hier niet raiden.”.
Helaas maakt ze het verhaal vanaf het begin erg afstandelijk, waardoor het moeilijk wordt een van de personages in je hart te sluiten. Dit doet ze ogenschijnlijk met een doel: het lijkt niet de bedoeling te zijn de personages helemaal te kunnen doorgronden. De afstandelijke, emotieloze houding van Rein en de overtrokken reacties van Vera zijn soms niet helemaal te begrijpen. Ook de droombeelden van workaholic Adelien kun je maar deels waarderen. Daarbij wisselt Tromp voortdurend van perspectief, waardoor je niet de kans krijgt een band op te bouwen met een van de spelers. Ook de gebeurtenissen in het begin van het boek zorgen ervoor dat het verhaal je nog niet grijpt. De gesprekken rondom de hondenkennel, de spelletjes van Rein en het leven van het gezin zijn niet enerverend.
Gelukkig draait dit alles naar mate het verhaal vordert. ‘Rein wacht op de laatste treetrap tot ze doorloopt. ‘Rein?’ Hij blijft roerloos staan. De inhoud van een vuilniszak wordt liever niet gezien.’ Tromp toont meer en meer het innerlijk van Adelien en Rein en neemt je daarmee langzaam mee in het verhaal.

 
“Reins liefde – zo zouden ze het noemen – was een krab zonder schild. Een schuw weekdier met overlevingsdrang. Het was weerloos en snel geschonden. Niemand mocht het zien.” Vanaf deel twee, het moment dat Rein en Adelien naar Australië gaan, wordt het verhaal aantrekkelijker. De komst van collega-gamer Karin speelt daarin een cruciale rol. Via zinnen vol beeldspraak laat de schrijfster de angst om te mislukken duidelijker naar voren komen. De wedstrijden, de wil om de beste te zijn, het winnaarsgevoel; alles lijkt mee te werken aan het geluk van, vooral, Adelien. Zinnen als ‘Een spiegel is niet genoeg voor zijn zus. Ze wil zichzelf terugzien in alles om haar heen. Ze bijt zich kapot op haar onzekerheid en noemt het ambitie” geven Rein de kans het ware verhaal te tonen. De komst van de knappe Australische Adam zet vervolgens de wereld op zijn kop.

 
De laatste hoofdstukken van Underdog tonen de harde, realistische werkelijkheid, verweven in de wereld van de hondenshows en de virtuele wereld. Waar de gebeurtenissen je in het eerste deel met moeite grijpen, worden de gebeurtenissen in het laatste stuk logischer en interessanter. Ook Adelien en Rein veroveren langzaam een plaatsje in je hart. In de slotpassages vergelijkt Rein de huidige wereld passend met zijn virtuele wereld: “Soms maak je een fout en dan kom je in een geheime kamer. Je loopt tegen een muur en die blijkt dan nep te zijn. Of je springt mis en valt uit de lucht op een superwolk met allemaal extra’s.” Met deze opmerking raakt hij de kern; de kern van een belangrijk thema binnen onze huidige maatschappij. Tromp laat met Underdog zien dat de angst te mislukken je in je greep houdt. “We weten in deze tijd niet meer wie we zijn. Ons hele leven is een zoektocht naar onszelf geworden.”