Recensie: Het geheim van Vesalius RECENSIE

Vivitur ingenio, caetera mortis erunt

“De geest leeft voort, al het andere is sterfelijk” Jordi Llobregat neemt je in Het geheim van Vesalius mee naar het jaar 1888, het jaar van de Wereldtentoonstelling in Barcelona. Het geheim van Vesalius is een spannende who-dunnit, waarin het menselijk lichaam, de wetenschap, chantage, moord en diverse andere onderwerpen gecombineerd worden met een boeiend geschiedeniselement.

Daniël studeert in Engeland als hij te horen krijgt dat zijn vader overleden is. Wanneer hij op de begrafenis in Barcelona is, ontstaat de vraag of de dood wel een ongeluk was. Samen met journalist Benat Fleixa duikt Daniël in het leven van zijn vader en probeert hij alles rondom vijand Homs te ontcijferen. Daarbij komt de hulp van geneeskundestudent Pau gelegen. Tegelijkertijd duiken er in Barcelona lijken op: jonge vrouwen worden vermoord teruggevonden rond het gebied waar de Wereldtentoonstelling plaats zal vinden. Wat is er in Barcelona aan de hand? Is de tentoonstelling in gevaar?

Llobregat begint zijn verhaal 24 dagen voor de opening van de Wereldtentoonstelling door de ogen van Daniël. Vanaf de eerste bladzijde ontstaan er verschillende vragen. Waarom is Daniël weggegaan uit Barcelona? Wat staat er in de brief die hij gekregen heeft? Vervolgens neemt de auteur je mee naar Barcelona en introduceert hij diverse andere personages: Pau, Fleixa en mysterieuze onbekenden krijgen al snel het woord. Het verhaal krijgt een interessante laag door al deze personages: van iedereen weet je iets, maar de precieze toedracht en de manier waarop de personages samen zullen komen, blijven onbekend. Helaas maakt Llobregat het verhaal fragmentarisch door ook figuranten het woord te geven. Hij speelt hier op de grens van genialiteit en verwarring. Zo geeft de dode vrouw op de snijtafel ons enerzijds een uniek perspectief en geeft ze ons veel informatie, maar zorgt ze anderzijds voor meer verwarring in het verhaal: is ze belangrijk of niet? Llobregat ontneemt je op deze manier de kans echt mee te leven met de belangrijkste personages. Gelukkig keert het tij en concentreert de auteur zich op Pau, Daniël en Fleixa; drie zeer interessante personages.

Met de introductie van de Zwarte Hond creëert Llobregat een interessante mysterie in het verhaal. De ware toedracht van de dood van Daniëls vader, alle duistere figuren die Daniël liever zien gaan dan komen, het dagboek van Homs, de raadselachtige geschiedenis van Daniël en de boeken van Vesalius vergroten dit mysterie. Daarbij krijg je weinig informatie, waardoor de spanning blijft: de personages weten meer dan jij, maar houden dingen achter. Zo beschrijft Homs in zijn dagboek dat hij een doorslag heeft ondervonden in zijn onderzoek, maar houdt hij achter wat de doorslag is. Kleine aanwijzingen helpen je naar de ontknoping: wie vermoordt al die vrouwen? Waarom? Is de Wereldtentoonstelling in gevaar?
De compositie van het boek werkt de spanning in de hand. De aftelling naar de dag van de Wereldtentoonstelling zorgt ervoor dat de druk toeneemt: komen Daniël, Pau en Fleixa op tijd achter de moordenaar? Llobregat houdt het tempo in het verhaal hoog en zorgt voor diverse onverwachte wendingen. De verhaallijn rondom Homs, de Da Vinci Code-achtige zoektocht van Pau naar het achtste boek van Vesalius, en alle symboliek die daarbij helpt zorgen ervoor dat het verhaal boeit. Helaas zijn sommige elementen in het verhaal wel érg toevallig. Zo wordt Pau na het vinden van belangrijke gegevens natuurlijk ontvoerd. Ook de wonderbaarlijke manier waarop Pau gered wordt in de bibliotheek is misschien wat vergezocht. Daarnaast lijkt Fleixa alles ineens te begrijpen en precies op hetzelfde moment slaat het noodlot voor alle personages toe: Daniël wordt opgepakt, Fleixa is zijn vrouw kwijt en Pau wordt ontmaskerd. Wel heel toevallig, toch?

Toch blijft Het geheim van Vesalius interessant, mede door de besproken thematiek. Llobregat haalt op heel natuurlijke wijze diverse thema’s aan in zijn verhaal. Hij toont ons diverse vormen van chantage, met haar gevolgen, benoemt de emancipatieproblematiek en bespreekt de belangrijke werken van Vesalius. Dit alles zet hij af tegen de geschiedenisperiode rondom de Wereldtentoonstelling. Daarbij houdt hij zich aan de couleur locale: berichten worden via telegrammen verstuurd, personages worden met paard en wagen vervoerd en alle moderne technieken bestaan niet: je waant je in de wereld van 1888.

Uiteindelijk brengt Llobregat je, na een spannende eindrace met een ongeloofwaardige ontknoping naar het einde van het verhaal: je zoektocht is afgelopen. Moe, verbaasd, maar zeer voldaan blijf je achter. Het geheim van Vesalius houdt je vanaf de eerste pagina in zijn greep en laat je pas aan het einde los. “Zoek niet naar wat buiten uw bereik ligt. Naar wat u toch nooit zult begrijpen.”