Recensie: Een hen tussen de haantjes RECENSIE

“Sophie is een ambitieuze kandidaat-notaris die carrière maakt bij een van de grootste en succesvolste advocatenkantoren op de Zuidas. Ze maakt een geweldige start, maar merkt al snel dat ze af en toe anders wordt behandeld dan haar mannelijke collega’s.”

Wat volgt in het boek Een hen tussen de haantjes is redelijk voorspelbaar. Sophie (van der Zee, pseudoniem) houdt zich maar moeilijk staande in the old boys network. Uiteindelijk blijft zij als enige vrouw over op haar afdeling. En als ze zwanger is van haar tweede kindje is het juiste moment daar en wil haar werkgever de arbeidsovereenkomst stoppen.

Ik snap wat de schrijfster met dit boek wil aantonen: in dit specifieke bedrijfsleven bekleden vrijwel alleen maar mannen de top. Waarom is dat? Moet dat niet eens veranderen? Alleen, de manier waarop het verhaal is geschreven is niet aantrekkelijk. Het lijkt veel op een en-toenverhaal. Van der Zee schrijft zoals je praat en denkt. Dat zorgt voor weinig spanning en veel afleiding in het verhaal. Ook las ik op de website van de uitgever dat het boek vol zou zitten met hilarische anekdotes, maar dat is wat overdreven. Een gniffeltje zo af en toe, ja, maar meer ook niet.

Van der Zee wil met Een hen tussen de haantjes vooral aan de kaak stellen hoe gering de invloed is van vrouwen op hun eigen carrière. “Dat mannen gewoon beslissen voor vrouwen, dat zodra ze moeder worden, het tijd is om de werkvloer te verlaten. Ik schrok daarvan. En ik hoop dat er een discussie op gang komt en op gang blijft.” Ik vind dat een prachtig streven, alleen gaat dit verhaal er geen verandering in brengen denk ik.