Recensie: De schaduw van mijn broer RECENSIE

De elfjarige Kaia heeft een normaal leven. Ze gaat elke dag naar school, haar moeder heeft een baan en ze heeft een goede band met haar oudere broer Mozes. Maar dan komt Mozes plotseling te overlijden en staat het leven voor Kaia stil. Haar moeder verliest haar baan en drinkt veel en ondertussen sluit Kaia zich af van de buitenwereld. In het begin proberen haar vriendinnen nog contact met haar te zoeken, maar Kaia zondert zich helemaal af. Tot op het punt waarop ze helemaal alleen is en zich bevroren voelt. Maar dan komt er een jongen op school. Een wilde jongen. Hij praat niet en Kaia weet niet hoe hij heet, maar wel dat ze vrienden kunnen worden. Hij luistert naar haar verhalen en is precies de vriend die Kaia juist nu zo hard nodig heeft.

Wat je direct opvalt als je De schaduw van mijn broer in handen krijgt, zijn de prachtige illustraties door het hele boek heen. En als je eenmaal gaat lezen, kom je erachter dat de tekeningen perfect aansluiten bij de sfeer van het verhaal. Het verhaal van Kaia is tragisch en tijdens het lezen heb ik heel erg met haar te doen gehad. Een meisje van elf jaar dat zichzelf compleet afsluit van de buitenwereld. Helemaal alleen in haar verdriet, geen steun van haar moeder, klasgenoten of leerkracht. En de wijze waarop Avery dit elfjarige meisje woorden geeft, raakt je diep.

De rol van de jongen in het verhaal is begrijpelijk, maar eigenlijk ook doorzichtig. Door bepaalde aspecten van die verhaallijn, heb je eigenlijk meteen door hoe de vork in de steel zit en wat zijn functie is in het verhaal. In het begin is dit jammer, maar doordat het verhaal zich toch anders ontwikkelt dat je had verwacht, komt die doorzichtigheid op de achtergrond en ontwikkelt het zich langzaam van een alleen tragisch verhaal, naar een mooi en bijzonder verhaal. Erg knap gedaan van Tom Avery.

De schaduw van mijn broer is een triest maar toch ook bijzonder boek. Het is geschreven voor de jeugd, maar naar mijn mening wel een zwaar onderwerp voor een jeugdboek. Dus misschien een tip om dat in de gaten te houden mocht jouw zoon/dochter dit boek gaan lezen. Met zijn 165 bladzijdes lees je hem zo uit, maar het is zeker niet een verhaal dat je snel vergeet.