Recensie: Kate Howard: bloedlijn RECENSIE

Joyce Pool is een Nederlandse schrijfster, die op een prachtige heel natuurlijke manier, het toch wel trieste verhaal vertelt van Kate Howard, de vijfde vrouw van de Britse koning Henry de Achtste. Ze laat de geschiedenis zich voltrekken gezien door de ogen van Joan Acworth-Bulmer, de gouvernante en gezelschapsdame van Katherine Howard.

Katherine Howard was in 1536 een onbesuisd jong meisje van veertien, die eigenlijk alleen maar plezier wilde hebben. Als alle jonge adellijke vrouwen in die tijd, was ze een speelbal op het politieke veld. De jonge adellijke dames werden door hun familie ingezet om voordelige deals af te sluiten. Een goed huwelijk kon wonderen doen voor het aanzien en de macht van een familie.

Joan Bulmer was eveneens een bestaand historisch persoon. Ze was van lagere adel en ontvluchtte een gewelddadig huwelijk, door in dienst te treden bij de machtige Hertog van Norfolk. Ze was inderdaad de gezelschapsdame van Kate, haar zus Anne en diverse andere adellijke jongedames.Kate Howard was een nicht van Anne Boleyn.

Anne Boleyn was de tweede vrouw van Henry. Ze viel in ongenade en verloor uiteindelijk haar hoofd op het schavot. Ze had zich iets teveel bezig gehouden met politieke spelletjes en werd afgeserveerd op beschuldigingen van overspel en incest. Henry probeerde het nog twee maal daarna, maar Jane Seymour stierf in het kraambed en Anna van Kleef, was niet zijn type. Hij vroeg vrij snel de scheiding aan.

Katherine Howard was een van de hofdames van Anna van Kleef en Henry liet al gauw zijn oog op haar bevallige figuurtje vallen. Henry was echter al op leeftijd, zwaarlijvig en hij had altijd pijn aan een wond aan zijn been, die niet heelde. Niet echt een goede match voor speelse Kate. Sprankelend, energiek, lichtzinnig en naïef als Kate was, kon ook zij zich niet staande houden in de gevaarlijke verraderlijke omgeving van het koninklijke hof. Net als haar nicht voor haar, werd ook Katherine Howard onthoofd wegens hoogverraad door overspel.

Joyce Pool laat Joan Bulmer het verhaal vertellen en dat doet ze op zo’n prettige persoonlijke manier, dat je er gelijk midden in zit. Je ziet gewoon al van tevoren aankomen, door de karakterbeschrijvingen die Joan van haar pupillen geeft, dat er een rampenscenario in aantocht is. Joan zelf voorvoelt het ook al, maar ze kan het lot niet tegenhouden….

Een prachtig mooi geschreven boek. Je leest het in een ruk uit, om met een wat weemoedig gevoel achter te blijven. Aanrader!