Recensie: Zigeunergebroed RECENSIE

Als tiener was ik verslingerd aan schrijfsters zoals Thea Beckman en Simone van der Vlugt omdat zij steeds weer bleven boeien met hun magnifieke historische jeugdromans. Ook als volwassene ben ik nog altijd een grote fan van dit soort verhalen en daarom besloot ik ‘Zigeunergebroed’ eens onder de loep te nemen.

‘Zigeunergebroed’ vertelt het verhaal van de zeventienjarige Romanie van Pottenberghe, bourgeoisiedochter van een adellijke handelsman en een zigeunervrouw. In haar klopt een vooruitstrevend hart dat haar voedt in haar strijd tegen onrechtvaardigheid. Geen haar op haar hoofd dat eraan denkt om de salonjuffrouw te worden die de maatschappij verwacht. Haar moderne vader steunt haar hierin volledig waardoor zij tot een zelfstandige vrouw is uitgegroeid, één die goed weet wat ze wilt. Steeds opnieuw weet zij te krijgen waarnaar ze streeft tot er op een dag een strijd aanbreekt die zelfs voor haar misschien te groot zal blijken…

Pat van Beirs start enorm veelbelovend door als begin te kiezen voor de terechtstelling van Romanie’s moeder. Dit geeft onmiddellijk een goed beeld van zowel Romanie’s karakter, als haar familiale omgeving en zorgt tevens voor een verhaallijn met spanning doordat het opgeroepen conflict niet wordt afgerond. Met Romanie heeft Pat van Beirs een intrigerend personage te pakken dat uitermate weet te boeien. De lezer blijft daardoor gemotiveerd om het boek tot het einde te blijven lezen.

Daar staat tegenover dat er enkele struikelblokken zijn. De grootste hierbij is het zeer modern aanvoelen van de gebruikte taal en denkwijzen die in het verhaal naar voren komen. Dit haalde mij er geregeld uit als lezer en maakte bovendien dat ik geen waarde durfde te hechten aan de historische gebeurtenissen in het boek. Daarnaast zag ik weinig nut in de tijdssprongen die continu gebeuren en waarin bovendien dezelfde gebeurtenissen steeds opnieuw worden herhaald. Ook voelde ik weinig voor de verborgen reclame die Pat van Beirs in zijn verhaal plaatst door zijn andere boeken als toneelstukken aan te halen. Tot slot vond ik het open einde weinig bijdragen aan het verhaal.

Ondanks de struikelblokken wist dit boek me toch te boeien. Pat van Beirs verstaat zeker de kunst om boeiende personages te ontwikkelen, daarin schuilt dan ook de kracht van dit verhaal. Zigeunergebroed draait immers volledig op de gedachten en de levensloop van Romanie. Als echte historische jeugdroman zou ik dit verhaal niet aanraden, maar als boek met daarin een sterke vrouw absoluut! Drie hartjes.