Recensie: Engelsfors 2: Vuur RECENSIE

“En wij ook”. Mats Strandberg en Sara B. Elfgren sloten De cirkel af met deze zin, een tweede deel werd onvermijdelijk: de levens van de Uitverkorenen moesten verder gaan. Deze levens gaat verder in ‘Vuur, het tweede deel’ van de Engelfors-trilogie. Waar in het eerste deel de werkelijke wereld op een mooie manier samenvalt met de fantasiewereld, liggen de verhoudingen in dit deel anders: de magie krijgt de overhand, het gewone leven vervaagt. Jammer. Toch is de moeite waard dit deel te lezen. 

De Uitverkorenen beginnen aan hun tweede jaar in de bovenbouw, wanneer Engelfors verandert. Om de stad positief te krijgen, richten de ouders van Elias Positief Engelfors (PE) op. Ze willen zoveel mogelijk stadsbewoners overtuigen van deze nieuwe levenswijze. Echter hebben de Uitverkorenen hebben hun twijfels bij PE. Wat is er aan de hand? Waarom lijkt iedereen tegen de meiden te zijn? Hoe loopt het proces van Anna-Karin af?

Ook in dit deel van de serie spelen de meiden de hoofdrol. De wisselingen tussen deze personages zijn erg snel en soms heel plotseling. Dat maakt dat je aan het begin van het verhaal moet wennen. Wie was wie ook alweer? Wat was er in De cirkel precies gebeurd? Opnieuw kijk je mee met Minoo, Ida, Linnéa, Anna-Karin en Vanessa, maar je krijgt ook te maken met een nieuw personage: Viktor. Vanaf het begin brengt hij spanning in het verhaal. Wie is hij? Is hij goed of is hij slecht? Wanneer de relatie tussen Viktor en Adriana duidelijk wordt, neemt de spanning in het verhaal alleen maar verder toe. Helaas ontwikkelen de personages zich minder dan in het eerste deel. Strandberg en Elfgren kiezen er duidelijk voor de gebeurtenissen en de magie een belangrijkere rol te laten spelen dan de ontwikkeling van de meiden. Jammer, want dit maakt dat je ze minder makkelijk kunt begrijpen. Geen enkel meisje raakt je echt. 

Wel creëren Strandberg en Elfgren vanaf de eerste bladzijde spanning door alle, soms mysterieuze gebeurtenissen. Daarbij trekken ze de lijn van De cirkel door. Het proces van Anna-Karin zal in dit boek plaatsvinden en de lijntjes tussen de verschillende meiden blijft hetzelfde. De opa van Anna-Karin is na de brand in een verzorgingstehuis omgekomen en de wending in de relatie tussen Vanessa en Willie zorgt voor de nodige dramatiek. De auteurs combineren wederom realistische problemen zoals verkeerde vriendjes, verboden huisfeesten, de GGZ, gescheiden ouders met de Engelforsproblemen. Daarbij wanen de meiden zich vanaf de eerste hoofdstukken in allerlei mysterieuze gebeurtenissen. Zo openen de ze al vrij snel een graf en heerst er veel geheimzinnigheid rondom de rol van Nicolaus. Opmerkingen als: “Jullie moeten hier weg. Alsjeblieft. Ik smeek jullie” versterken het gevoel dat er iets niet klopt en dat er nare dingen gaan gebeuren. Wat er precies gebeurt, houden de schrijvers lang geheim. Ook PE bezorgt je al snel een nare bijsmaak, maar waarom je dat gevoel precies krijgt, lijkt lang onduidelijk. 

Helaas speelt de magie in dit deel van de serie een prominentere rol dan in het eerste boek. Zo kunnen de meiden spreken met het Boek der Patronen en nemen de dames elkaars lichaam op een gegeven moment zelfs over. Dit alles maakt ‘Vuur’ soms bizar, waardoor de realiteit helaas ver te zoeken is. 

Gelukkig vangen de auteurs dit probleem op in de laatste delen van het verhaal. De meiden lijken een oplossing te hebben gevonden voor Adriana’s benarde situatie en ze weten wat ze met PE aanmoeten. Maar veel tijd hebben ze niet; de wereld zal kapot gaan. Vanaf dat moment lees je over twee situaties, die elkaar afwisselen op de spannendste momenten. De rol van Olivia in het slot zorgt bovendien voor een onverwachte wending, waardoor het verhaal nog interessanter wordt. Kunnen de dames Adriana redden? Zijn ze op tijd bij de bijeenkomst van Positief Engelfors? De auteurs stellen de ontknoping tot de laatste hoofdstukken uit!

Deel IV boeit. De rust lijkt weder gekeerd in Engelfors, maar niets is minder waar. Je blijft achter met vragen. Wat willen de demonen? Hoe gaat het verder met de Apocalyps? Wat kunnen de meiden doen? Strandberg en Elfgren maken op die manier een mooie aanloop naar het derde deel De sleutel; het begin. 

Vuur bevat, ondanks de missende diepgang in het verhaal en bij de personages en de grote hoeveelheid fantasie, een leuk verhaal vol wendingen en interessante ontwikkelingen dat met plezier gelezen zal worden.