• onze waardering

Recensie: Wat de golven brengen RECENSIE

“Ik zou mijn romans niet omschrijven als zwarte komedie, ik denk dat ze het leven gewoon weergeven zoals het is: het leven is lachen en huilen.”

Fabio Genovesi is helder met zijn idee over het leven. In Wat de golven brengen behandelt Genovesi op luchtige en humoristische wijze zwaarbeladen thema’s als liefde en verlies. Ook de schuldvraag komt aan bod. In deze tragikomische roman wisselt hij humor perfect af met verdriet. Hij bezorgt je een lach en een traan, maar boeit hij je vooral vanaf het begin tot het eind. Wat de golven brengen is daardoor een echte mustread!

Genovesi begint zijn boek vol humor. Hij start zijn verhaal met de bedachtzame, aandoenlijke albino Luna. Zij woont met haar moeder Serena en broer Luca in Forte dei Marmi. Haar kritische en nuchtere houding tegenover verschillende gebeurtenissen in haar leven bezorgen je direct een lach: “maar met Jezus valt er nooit wat te beleven. Ik vind hem nog best sympathiek hoor, maar soms lijkt hij qua karakter te veel op mij en dan erger ik me aan hem” en “Want tja, als ik op Jezus moet wachten, vergeet het dan maar.” Vrijwel direct breekt Genovesi de chronologie. Hij maakt de gedachten van onder andere Luna leidend en voegt personages als Serena en leraar Sandro toe. Met effect. Deze chronologiebreuk combineert hij met een gedetailleerde beschrijving van de gebeurtenissen en zo sleept hij je vanaf de eerste letter mee in het verhaal. De herkenbaarheid is groot. De pesterijen die Luna meemaakt, de herinnering van Serena aan haar eerste schooldag; wie kan zich niet vinden in zulke situaties? De af en toe harde toonzetting in het verhaal is passend en maakt het verhaal realistisch: de personages en hun gedrag lijken zo uit het leven gegrepen. Daarbij is de perspectiefwisseling goed gekozen. Luna wordt beschreven vanuit het ik-perspectief, waardoor ze dichtbij staat. Macholeraar Sandro krijgt het hij/zij- perspectief toebedeeld, waardoor je hem van een afstandje kunt beoordelen. Serena wordt aangesproken door de verteller. Ze wordt beoordeeld en bekritiseerd.

Luna’s leven lijkt vrij doorgaans. Ze wordt gepest, maar met de komst van de Russische Zjot lijkt dat probleem uit de wereld. Haar broer gaat, op aanraden van leraar Sandro, naar Frankijk om te surfen en zij blijft achter met haar moeder. Haar enige probleem lijkt de dreigende gevangenisstraf voor haar moeder: Serena heeft de moeder van Luna’s klasgenoot geschopt. Geen grote Weltschmerz dus. Maar dan verandert alles. Genovesi laat ons, via Serena’s perspectief, op haast poëtische wijze weten dat de wereld vanaf dan niet meer hetzelfde zal zijn: “Het is dezelfde zee die Luca heeft weggenomen, exact dezelfde wereld van donker water die jouw zoon heeft vastgegrepen en hem heeft laten verdwijnen, zo groot dat zijn vrienden het niet gemerkt hebben.” Vanaf dat moment komen diverse thema’s aan bod. Bij Sandro ontstaat de schuldvraag: hij heeft aangedrongen op het vertrek van Luca. Tegelijkertijd wil hij het hart van Serena veroveren. Serena kan niet met het verlies omgaan en verwaarloost Luna en zichzelf. Genovesi creëert hier een mooie combinatie van humor en verdriet. Door zeer bijzondere personages als de macho moederskindje Sandro, de overdreven nette Zjot en de zeer harde, kille ‘opa’ van Zjot op te voeren, voorziet hij het verdrietige verhaal rondom Luna’s familie van nodige luchtigheid. Daarbij zorgen de soms wat absurde wendingen in het verhaal ervoor dat je je geen moment verveelt.

Sandro is vastbesloten zijn schuld in te lossen en heeft zijn zinnen gezet op Serena Hij doet alles om haar te krijgen en dat uit zich uiteindelijk in een bizarre trip met Luna en haar ‘vrienden’. De tot dan toe vrijwel losstaande personages raken steeds meer met elkaar verbonden en verhaallijnen komen samen. Ook nu wisselt Genovesi hilariteit en ernst met elkaar af. Langzaam wordt de zo belangrijke boodschap duidelijk: “niemand is normaal.” Tot de laatste pagina leef je mee met alle personages, los van hun gedrag of gedachten. Zinnen als “…om je die pijn te brengen waar je kapot aan gaat, maar waar je om de een of andere angstaanjagende reden ook een beetje rustig van wordt, doordat je hem altijd bij je draagt en hij de enige zekerheid is die je dagelijks hebt” zijn zo herkenbaar dat ze een gevoelige snaar raken.

Genovesi rondt Wat de golven brengen af met een nieuw perspectief: Ivan. Daarmee creëert hij een nieuw verhaal: Ivans verhaal. Wat de golven brengen bevat een bijzonder, zeer speciaal verhaal dat het verdient gelezen te worden. De humoristische schrijfstijl, de ernstige thematiek en de bizarre gebeurtenissen zorgen ervoor dat dit verhaal zelfs na de laatste woorden van Ivan indruk maakt.

Wat de golven brengen

  • Auteur:

    Fabio Genovesi
  • Verschenen:

    5 november 2015
  • Uitgave:

    ISBN 9789056725419
    Uitgever Signatuur
    512 pagina's
  • Uitgever:

    Signatuur
  • Genre:

    Roman
  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Het valt niet mee om albino in Italië te zijn, slecht zicht te hebben en in de schaduw te moeten leven. Luna zet daarom haar verbeeldingskracht in om het leven kleur te geven. Haar oudere broer Luca is blond, knap, sterk en een talentvolle surfer die hele dagen aan zee te vinden is. Tot de zee hem opslokt. Terwijl Luna's moeder Serena als een zombie thuis zit, probeert Luna weer de draad op school op te pakken. Intussen voelt Sandro, de hulpleraar van Luna, zich vreselijk schuldig. Hij had Serena aangespoord om Luca naar het surfkamp te laten gaan. Tijdens een uitstapje zoekt hij weer toenadering terwijl Luna leert dat de zee geeft en neemt. Zonder haar broer weet ze haar plek in de wereld te vinden. Met dit tragikomische avontuur in het mondaine dorp Forte dei Marmi, waarin oude legendes, spoken uit het verleden, onmogelijke liefdes en dromen een rol spelen, overtreft Genovesi zichzelf.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: Solo A Star Wars Story

  • Deze films en series verschijnen in juni op Netflix

  • Waarom we een girl crush hebben op Sarah Rafferty 

Zoek in artikelen