Recensie: Gestolen tijd RECENSIE

Gestolen Tijd gaat over Bertie. Zij is net bevallen van haar tweede kind, zoon Beerend. Hoewel ze na de geboorte van dochter Romy - twee jaar eerder -  op een enorme roze wolk zat, lijkt het nu compleet het tegenovergestelde. In plaats van geluk te voelen, wordt ze met de dag depressiever en weet ze eigenlijk niet meer wat geluk is.

Haar beste vriendin Lotte denkt te weten wat er met Bertie aan de hand is: een postnatale depressie. Al snel wijzen alle daaropvolgende gebeurtenissen precies op die conclusie. Het leidt zelfs tot een angstaanjagende ziekenhuisopname van Beerend. Na deze ontstellende gebeurtenis, wordt Bertie in een afgesloten kliniek opgenomen. Maar als Bertie wat meer bij haar positieven komt, vraagt ze zich opeens af: klopt het allemaal wel?

Bertie raakt al snel verstrikt in een web van leugens en bedrog. Ze weet niet meer wie of wat ze moet geloven en kan alleen nog maar op zichzelf vertrouwen.

Ik vind José Vriens altijd wel een prettige schrijfster. Niet teveel poespas en gewoon een spannend verhaal. Maar Gestolen Tijd sprak me niet zo aan. Uiteindelijk kwam dat door de verwarring die de schrijfster schept. Voor Bertie is het een verwarrende wereld en dat komt heel duidelijk over op de lezer. Je wordt vanzelf meegesleurd in de verwarring en als buitenstaander denk je al snel dat Bertie knettergek is. Als hoofdpersoon begint ze zelfs te irriteren, omdat zij hele stomme dingen lijkt te doen.

Als je zwanger bent, moet je dit boek niet gaan lezen. De hormonen konden wel eens de overhand nemen en dan zie je in iedereen een vijand. Ben je niet zwanger en vrij van pestende hormonen, dan raad ik Gestolen Tijd van José Vriens zeker aan. Een lekker, spannend boek.