Recensie: Een leven na jou RECENSIE

Anderhalf jaar na Will probeert Louisa krampachtig verder te gaan met haar leven, zoals ze dat Will beloofd had. Toch blijft ze het gevoel houden dat ze niet echt leeft. Als ze op een avond stomdronken van haar balkon een aantal verdiepingen naar beneden valt, nemen haar ouders haar in huis. Al snel heeft Louisa echter het gevoel dat ze weer helemaal vastzit in haar oude leventje – het leven dat ze niet wil. Dan staat er echter ineens iemand uit Will’s verleden voor haar deur die Louisa’s leven opnieuw totaal op z’n kop zet.

Dit boek zorgde bij mij voor een enorme tweestrijd. Voor Jou vond ik namelijk een fantastisch en ontroerend boek. Het einde was intens verdrietig, maar paste tegelijkertijd ontzettend goed. Voor mij was het verhaal na het einde van Voor Jou ook echt af. Toen ik vervolgens hoorde dat er een vervolg zou komen wist ik niet zo goed wat ik moest denken. Of het zou weer fantastisch worden, of het zou Voor Jou compleet verpesten.

Een beetje huiverig begon ik dus met het lezen van Een leven na jou. Al snel sloot ik Louisa weer compleet in mijn hart. Ze is gebroken na Will, heeft een suf baantje met een nog veel ergere werkoutfit en weet eigenlijk niet goed wat ze met haar leven aanmoet. Jojo Moyes wist Louisa’s verdriet en neerslachtigheid prachtig neer te zetten. Wat volgt zijn verschillende gebeurtenissen die Louisa’s leven meerdere keren compleet op haar kop zetten en haar uiteindelijk weer een richting geven.

Ik genoot dan ook van iedere letter en vond het heerlijk om alle oude personages weer terug te zien en een aantal nieuwe, kleurrijke, personages te leren kennen. Ik vond het heerlijk om me weer te verliezen in Louisa’s leven. Maar de dingen die haar achtereenvolgens gebeurden... het was wel een beetje veel. De gebeurtenissen hebben stuk voor stuk een enorme impact en komen bovendien niet vaak voor waardoor het, zeker na alles wat Louisa al had meegemaakt in Voor Jou, niet helemaal als een natuurlijk plot aanvoelde. Het leek af en toe alsof Moyes met wat schokkende gebeurtenissen wilde komen om maar een meeslepend verhaal te vertellen te hebben. Dat vond ik erg jammer. Het had voor mij wat kleiner en emotioneler gemogen.

Deze kritische kanttekening neemt echter niet weg dat Een leven na jou een heerlijk boek is om even bij weg te dromen. Louisa is een ontzettend lief personage en ik kon ontzettend met haar meeleven, in zowel haar ups als haar downs. Ik hoop alleen dat Moyes haar nu de rest van haar leven een beetje rust gunt.