Recensie: Mijn ponygeheimen RECENSIE

Sophie is dol op paarden en pony’s. Ze is dan ook erg vaak bij de manege te vinden. Daar rijdt ze gezellig paard samen met haar vriendinnen. En het wordt nog leuker als ze met z’n allen een geheime ponygekkenclub oprichten. Alleen is die club al snel niet meer geheim… en niet iedereen vindt het leuk om constant met paarden bezig te zijn. Maar dat weerhoudt Sophie er niet van om toch die leuke behendigheidstrainingen te doen. Dat de eigenaren van de manege de shetlander Baloe te logeren hebben, komt dan ook goed van pas. Dan lijkt het erop dat de geplande open dag van de manege in het honderd loopt. Gelukkig schiet Sophie te hulp!

De cover van Mijn ponygeheimen belooft een gezellig paardenverhaal voor jonge lezeressen. En dat is in principe ook wat je krijgt. Het verhaal is gedrukt in een duidelijke letter en auteur Joke Reijnders zet het geheel vlot neer. Zo leest het voornamelijk lekker weg. Jammer is dat sommige vriendinnen van Sophie wel heel kattig worden neergezet. Hierdoor wordt de gezellige sfeer enigszins verstoord en zijn die kattige personages ook nogal storend. De behendigheidstrainingen zijn een heel leuk onderdeel van het verhaal en de lezer krijgt hier en daar ook wat informatie over paarden mee. Maar verder gebeurt er niet zo veel. Het is allemaal niet zo spannend. Ik had dan ook gehoopt dat Joke Reijnders de lezer nog met een spetterend slot zou verrassen. Maar dat viel ook een beetje tegen. De tekeningen van Saskia Halfmouw zijn overigens wel noemenswaardig. Deze zijn zoals altijd een lust voor het oog en creëren toch die gezellige paardensfeer die de cover belooft. Toch moet ik toegeven wel eens leukere paardenverhalen te hebben gelezen. Mijn ponygeheimen is het tweede deel in de paardrijserie over Sophie. Maar je hoeft het eerste deel Mijn nieuwe pony niet gelezen te hebben om het tweede deel te kunnen volgen. Ik kan me wel voorstellen dat het leuker is om allebei de delen te lezen.