Recensie: Het leven van de elfen RECENSIE

De te vondeling gelegde Maria groeit op bij haar ouders, twee oudtantes en twee achternichten op een boerderij in Bourgondië. Het meisje heeft iets magisch, daar is iedereen van overtuigd. Ze is verbonden met de natuur en kan met dieren praten, die fluisteren over schimmen en gevaar. Tegelijkertijd groeit in een verscholen dorp in Italië het meisje Clara op bij een dorpspastoor en zijn oude, ongeletterde hulp. Wanneer de pastoor op een dag een piano erft, blijkt Clara over een uitzonderlijk muzikaal talent te beschikken dat leidt tot visioenen waarin ze Maria kan zien. Er is een vreselijke oorlog op komst, waarin de twee bijzondere meisjes een rol kunnen spelen.

Het leven van de elfen is geschreven in een beschrijvende, filosofische stijl met lange, vaak moeizaam geformuleerde zinnen. De combinatie van het trage verteltempo en het alwetende vertelperspectief, waarbij de verteller zich soms direct tot de lezer wendt (‘Laten we nog één ding zeggen voor we hen volgen naar de grote stad […]’), maakt de stijl afstandelijk en ouderwets, ook door gebruik van woorden als ‘daar’, ‘zodoende’ en ‘aldus’. Daardoor had ik moeite om in het verhaal te komen en me te laten meeslepen. Ook zijn er vele personages en een geheimzinnige elfenraad die door de alwetende verteller niet wordt toegelicht en waar je als lezer slechts vluchtig mee kennismaakt, waardoor het verhaal ongrijpbaar blijft. Jammer vind ik ook de soms ineens zakelijke toon waarmee de verteller zich tot de lezer wendt, zoals: ‘Het behoeft vermelding dat Leonora niet alleen de zus van Pietro maar ook de vrouw van de Maestro was.’ De schrijfstijl van dit boek laat zich dan ook het beste als ‘taai’ omschrijven.

Ik koos het boek op basis van het prachtige omslag, de flaptekst en de wetenschap dat het vorige boek van Muriel Barbery, Elegant als een egel, wereldwijd succesvol is, maar ik moet eerlijk bekennen dat Het leven van de elfen niet mijn ‘cup of tea’ is. Het leven van de elfen is een magisch verhaal over de kracht van verbeelding en de natuur voor liefhebbers van poëtische romans, maar is absoluut geen ‘light read’.