Recensie: Die avond aan het meer RECENSIE

Een diep verdriet voert journaliste Ada Santorini van New York naar een woonboot in Seattle. Aan de Boat Street leert ze bijzondere personen kennen, waaronder haar buurman, een voedselfotograaf die geduldig naar haar verhaal wil luisteren. Ada ontdekt een heel ander verhaal in een koffer op de woonboot. Vijftig jaar geleden liet de vorige bewoonster, Penny, deze achter. 

Zij was de vrouw van kunstenaar Dexter Wentworth. Hun liefdesverhaal is tragisch; ze probeert alles om de perfecte echtgenote te zijn voor haar depressieve man, terwijl hij niet degene is die haar en haar werkelijke dromen écht ziet. Op een avond verdwijnt zij op mysterieuze wijze en de bewoners van Boat Street willen er sindsdien amper nog over spreken.

‘Die avond aan het meer’ van Sarah Jio vertelt het verhaal van zowel Ada in 2008 als Penny in 1959. Om de beurt hebben zij een eigen hoofdstuk. Nog voor Ada de koffer vindt, lezen we al over Penny’s verhaal. De afwisselende hoofdstukken hebben een goede en fijne samenhang. Door de vondst van de oude schatten in de koffer worden de twee verhalen met elkaar verweven. Elementen van Penny’s geschiedenis keren met mate terug bij Ada in de vorm van plaatsen, evenementen en personages; als je even nadenkt en bekende namen als Jim leest, besef je dat Boat Street niet zo enorm veranderd is.

Er volgt een spannende zoektocht naar Penny’s verdwijning. Die spanning is vooral vanuit haar oogpunt te vinden, want pas later in het boek maakt Ada echt vorderingen. Haar aanwijzingen duiken daarvoor wel net iets te toevallig op; foto’s die ze in eerste instantie niet had gezien en een vriendin die bij de politie kan helpen als Ada het niet meer weet zijn wel érg handig. Als roman is het boek ontspannend en afwisselend verdrietig maar mooi, en het mysterie-aspect is enorm leuk bedacht, maar als je van moeilijke puzzelplots houdt net wat te makkelijk voor Ada om te ontdekken. Als lezer wil je zelf vanuit beide perspectieven mee kunnen puzzelen.

Uiteindelijk leiden wel beide perspectieven perfect naar waar het vooral om draait: Die avond aan het meer. Wat is er gebeurd en wat heeft Penny meegemaakt voor die avond op het meer? Het meer keert daarom terug op de cover met mooie lichte kleuren en een stoel om uit te kijken over de steiger. Het gevoel van het verhaal wordt goed geportretteerd in het dromerige gevoel van de cover. Alleen al in het voorwoord zorgt Sarah Jio voor een liefdesroman die je in de zomer bij ondergaande zon in de tuin wil lezen. Jio heeft een herkenbare en vooral eigen stijl met veel goed verweven flashbacks, niet al te lange zinnen en vermakelijke dialogen waardoor het verhaal vlot leest.

De tragische liefdesgeschiedenis maakt heel wat goed en weegt zeker op tegen de paar dingetjes waar het in de onthulling van het mysterie voor de oplettende lezer mogelijk aan schort. Het is een origineel goed beschreven liefdesverhaal voor zowel een warm gevoel van binnen als een meelevend verdriet; je zou willen dat je ook een woonboot kon huren aan Boat Street.