Recensie: Hou je adem in RECENSIE

Tijdens haar research voor een artikel over een ziekenhuis, stuit freelance journaliste Alex Dale op Amy. Amy was vijftien toen ze voor dood werd achtergelaten in een park. Jaren later ligt ze nog altijd in coma. Alex raakte geïntrigeerd door Amy, die even oud is als zij en niet ver van haar vandaan opgroeide en werd aangevallen. Ze is vastbesloten te ontdekken wat er vijftien jaar geleden is gebeurd. Maar dat is nogal een uitdaging als je je eigen leven nauwelijks in de hand hebt.

Holly Seddon voert een aantal gecompliceerde personages op in Hou je adem in. Hoofdpersoon Alex Dale kan de realiteit maar amper aan. Haar dagen worden bepaald door de momenten waarop ze eindelijk haar volgende glas kan drinken. De drank heeft ook al meer kapot gemaakt dan haar lief is. Het artikel over Amy voelt als een laatste kans om weer iets te doen waar ze trots op kan zijn. Ze krijgt daarbij hulp van Amy’s schoolliefde Jacob, die nog altijd het verlies van zijn toenmalige vriendinnetje niet verwerkt lijkt te hebben.

Seddon heeft veel aandacht besteed aan het uitwerken van haar personages. Dat heeft als nadeel dat het verhaal wat traag op gang komt en het nergens echt spannend wordt. Maar hoe beter je de personages van Hou je adem in leert kennen, hoe meer je ze begrijpt en hoe meer je ook met ze mee wilt leven. Ondanks het zooitje dat Alex van haar leven heeft gemaakt, en ondanks haar stommiteiten, hoop je toch dat ze zichzelf beetpakt en Amy’s verhaal tot een goed einde brengt. Voor haarzelf en voor Amy.

Amy zelf komt ook aan het woord in Hou je adem in. Belangrijk onderdeel van het verhaal is de aanname dat sommige mensen die in coma liggen zich toch bewust zijn van hun omgeving. Soms is het zelfs mogelijk met hen te communiceren. Amy lijkt hier een goed voorbeeld van. Seddon bevestigt dit voor de lezer door een deel van het verhaal vanuit Amy te vertellen. Dit heeft iets heel tragisch. Amy maakt geen onderdeel meer uit van de wereld, zonder dat ze het zelf weet. Terwijl de tijd verglijdt, ligt ze te wachten op de laatste roddels van haar schoolvriendinnen. En waarom heeft ze haar moeder al zo lang niet meer gezien?

Juist al dat gevoel dat Seddon in Hou je adem in stopt, maakt dat je wilt weten wat er met Amy is gebeurd. Wie is er verantwoordelijk voor het afkappen van het leven van een jong meisje vol plannen? Het antwoord wordt ook niet onthuld voor de laatste pagina in zicht is. Knap gedaan, met een prettig vlotte schrijfstijl van veel dialoog en korte hoofdstukken die je door het boek heen trekken. Hou je adem in is misschien geen echte thriller, maar wel een intrigerende psychologische who dunnit.