Recensie: Furie van Rome RECENSIE

Het is het jaar 58 na Christus en keizer Nero is al zo'n vier jaar aan de macht. Nero voert een schrikbewind: hij trekt 's nachts plunderend door de straten, iedereen is bang voor hem en vreest zijn meedogenloze straffen. Zo ook senator Vespasianus en zijn broer Sabinus. Beide proberen echter om zich staande te houden en de naam van hun familie groot te maken en te houden. Zo wordt Vespasianus door Nero ingezet om Agrippina, de moeder van Nero, te vermoorden en trekt hij samen met zijn broer en minnares, Caenis, naar Britannia om een tijdje uit het blikveld van Nero te verdwijnen nadat hij hem opzettelijk aanreed tijdens een wedstrijd op de renbaan. Eenmaal in Brittania doen er zich ongeregeldheden voor en zijn Caenis, Sabinus en Vespasianus genoodzaakt om zich, met gevaar voor eigen leven, in de naderende strijd te storten tegen de Inceni.

Met mijn klassieke achtergrond en toch ook wel interesse in de oudheid was ik erg nieuwsgierig naar een verhaal over het oude Rome en het leven toen. Furie van Rome is dan zeker ook een interessant boek als je net als ik in deze tijd geïnteresseerd bent. Tijdens het lezen moet je er echter wel op berekend zijn dat het verhaal ook een beetje op de karakteristieke oude wijze is geschreven en hiermee bedoel ik dan vooral dat er vrij veel lange zinnen gebruikt worden met bijzinnen en natuurlijk heel wat ingewikkelde termen en namen. Fijn aan het boek is wel dat er op de binnenkant van de kaft een verklarend woordenlijstje te vinden is om je een beetje op weg te helpen. Vooral in het begin is het even lastig om in het verhaal te komen, maar wanneer je er eenmaal in zit en meeleeft met de hoofdpersonen is het een spannend boek dat je versteld doet staan van de vreemde, afgrijselijke, vieze maar juist ook slimme en knappe dingen die de Romeinen deden en konden.

Ondanks dat dit boek zeven uit een hele reeks is, was het verhaal gemakkelijk op te pikken en krijg je niet het idee dat je iets mist wanneer je de rest niet gelezen hebt. Zeker niet ieder detail uit het verhaal berust op waarheid maar in het nawoord legt Robert Fabbri uit hoe hij ertoe gekomen is om Furie van Rome te schrijven en op welke feiten hij zijn verhaal berust. Tijdens het lezen zou je er dus stiekem ook nog iets van kunnen leren.