Recensie: De Kleermaakster van Dachau  RECENSIE

Het is 1939 en de 18-jarige Ada Vaughan werkt in een modeatelier in Dover Street als naaister. Ze is vastbesloten om door te breken en vindt de naam Modehuis Vaughan wel goed klinken. Na een van heer diensten, ontmoet ze de charismatische Stanislaus von Lieben. Binnen de kortste keren is ze verliefd en wanneer hij haar meevraagt naar Parijs, negeert Ada de waarschuwingen over de naderende oorlog. In Parijs lijkt ze de tijd van haar leven te hebben. Tot ze terug willen en dat niet kan door de naderende oorlog. Stanislaus laat haar in de steek en ze staat er opeens alleen voor. 

Ik moet zeggen dat ik een beetje gemengde gevoelens heb over het boek. Het is absoluut een aangrijpend verhaal, eentje die je bij blijft. Het ene moment verslond ik de pagina’s en op het andere moment beoordeelde ik hoofdschuddend Ada’s acties. Ik snap dat een meisje van 17 nog lang niet al haar levenslessen heeft geleerd, maar zo naïef als Ada kan iemand toch niet zomaar zijn? Aan het begin van het boek kan ik het hoofdpersonage hierdoor gewoon nog niet in mijn armen sluiten. Was ze nu echt van plan om met Stanislaus mee te gaan naar Parijs terwijl dat ábsoluut niet het beste plan is met de dreigende oorlog en alles aan die man schreeuwt ‘hij is een leugenaar’.  

Het leven van Ada lijkt op het moment dat Stanislaus haar in de steek laat alleen nog maar een aaneenschakeling te zijn van tragische momenten. De een tragischer dan de ander. Ze wordt opgepakt, gaat het klooster in en wordt daarna gevangen genomen en moet kleren maken voor de commandant van kamp Dachau. Maar ik moet zeggen dat het wel deze tragische gebeurtenissen waren waardoor ik beetje bij beetje van Ada begon te houden. Haar naïeve besluiten worden ingeruild voor volwassen gedachten, waardoor je zo ontzettend met haar meeleeft. Elk moment waarop ze in een andere situatie rolt, hoop je dat dit de laatste zal zijn en dat haar leven daarna beter wordt. Hierdoor leef je op een hele fijne manier heel erg intens mee met de hoofdpersoon. 

De schrijver heeft wat mij betreft een heel goed werk geleverd. Hoewel het leven van Ada ontzettend tragisch is zowel tijdens de oorlog als na, heeft de schrijfster het voor elkaar gekregen om het werk niet dusdanig zo zwaar te maken dat je het niet meer trekt om verder te lezen. De schrijfstijl is heel erg fijn waardoor het leven van het boek heel prettig is. De verhaallijn was heel prettig. Het is ook heel bijzonder om de oorlog vanuit Ada’s ogen te zien. Hierdoor krijg je geen compleet beeld van de Tweede Wereldoorlog, maar alleen die van haar, en dat was echt een heel incompleet beeld aangezien Ada het grootste gedeelte van de oorlog in isolatie zat. Ik vond het heel  bijzonder om het op deze manier te lezen. Wij weten zoveel van de Tweede Wereldoorlog omdat we er geschiedenisles over hebben gehad, maar de mensen die de oorlog daadwerkelijk meemaakten, wisten bijna niets hierover. Het enige wat ze konden doen, was hopen dat het heel snel voorbij was. 

Het enige wat ik jammer vond, is dat Ada zo weinig lichtpuntjes in haar leven heeft gekend na de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog. Het enige wat fijn voor haar was, was dat ze een baan vinden na de tweede wereldoorlog toen ze weer terugkeerde naar Londen. Maar eigenlijk was dat het wel. Misschien is het ook wel het kleine meisje in mij dat graag een Happy Ending wil, maar het boek was wel heel tragisch. Ik snap dat het voor sommige mensen inderdaad zo tragisch is gelopen tijdens de wereldoorlog, maar je leeft zo erg mee met Ada en je overlevingsdrang begint net zo sterk te worden als die van haar, dat je het haar zo gunt om gelukkig te worden.