Recensie: Op een nacht RECENSIE

James wordt gevangen gehouden in een cel in een gebouw. Op sommige dagen gaat de deur van zijn cel open, hij doet dan een blinddoek om en zoekt zijn weg. Soms heeft hij geluk en mag hij luchten op het dak, vaak moet hij naar een kamer waar hij wordt gestraft of naar een dokter die wil weten wat er in hem om gaat. In de nachten leeft hij een ander leven, als man van Ana en vader van Penelope. Er is niemand op de wereld van wie hij zoveel houdt als Penelope. Hij wil het beste voor haar, zoals elke vader. Bij James is het echter extremer, hij wordt overvallen door onuitstaanbare angsten. Momenten waarin hij voor zijn ogen verschrikkelijke dingen met zijn dochter ziet gebeuren. Als Penelope op een nacht verdwijnt verliest hij het onderscheid tussen realiteit en waan helemaal.

Op een nacht is verdeeld in drie delen, het verhaal van James, dat van Ana en dat van Penelope. Het verhaal van James speelt zich gedeeltelijk af in het gebouw. Deze delen zijn erg bevreemdend en lijken los te staan van zijn verdere leven. Je leert James kennen door flashbacks uit zijn kindertijd en studententijd toen hij net een relatie met Ana had. Zijn angststoornis ontstond pas toen Ana zwanger werd van Penelope. James is als personage dus wel goed uitgewerkt, maar de hoeveelheid stoornissen en problemen maken hem ongeloofwaardig.

De gebeurtenissen rondom de verdwijning van Penelope worden twee keer verteld, één keer uit het perspectief van James en een keer uit dat van Ana. Dit zorgt voor veel herhaling.

Anne Eekhout schrijft in een literaire stijl zonder opsmuk. Waar Eekhout precies met het verhaal naartoe wil blijft echter tot aan het einde onduidelijk. Ze roept in Op een nacht veel vragen op die niet allemaal worden beantwoord. De personages overtuigen niet en komen daardoor niet tot leven. Er zijn veel verschillende problemen en sprongen heen en terug in de tijd. Het verhaal valt daardoor in stukjes uiteen die slechts met heel veel moeite en verbeelding met elkaar te verbinden zijn.