Recensie: De onbekenden RECENSIE

Als hun vijftienjarige dochter Maribel hersenletsel oploopt, laten Alma en Arthuro hun vertrouwde huis in Mexico achter zich in de hoop de juiste hulp te vinden. Een speciale school moet ervoor zorgen dat Maribel weer het levendige, slimme meisje wordt dat ze eens was. Ze komen terecht in het Amerikaanse Delaware, in een groezelig appartementencomplex. Ze kennen er niemand, spreken geen Engels, moeten wennen aan het klimaat en zelfs het eten in de supermarkt is hen vreemd. Arthuro gaat aan de slag in een champignonkwekerij, waar hij tien uur per dag in het donker werkt. Een betere baan kan hij niet krijgen. Alma heeft, als Maribel op school zit, niet veel om handen in het kale appartement. Gelukkig ontdekt ze al snel dat in het gebouw vele andere immigranten wonen. Hoewel ze allen om een andere reden naar Amerika zijn gekomen en vanuit verschillende landen, spreken ze wel allemaal Spaans en Alma sluit vriendschap met haar buurvrouw Celia. Diens jongste zoon Mayor, die er niet bij hoort op school en niet aan de verwachtingen van zijn vader kan voldoen, is direct gecharmeerd van de mooie Maribel. Als hij ontdekt dat er iets met Maribel aan de hand is, blijft hij in eerste instantie op afstand. Tot hij merkt dat ze wel degelijk luistert naar zijn verhalen en dat ze soms glimlacht. Hij is graag in haar buurt en omgekeerd bloeit de stille Maribel op in zijn gezelschap. Terwijl Alma en Arturo al afscheid hebben genomen van de gedroomde toekomst voor hun dochter, groeit de vriendschap tussen Maribel en Mayor voorzichtig uit tot meer. 

In De Onbekenden lees je afwisselend vanuit het perspectief van Alma en Mayor. Ook laat schrijfster Cristina Henriquez af en toe andere bewoners uit het appartementencomplex aan het woord. Deze bewoners spreken de lezer direct aan en vertellen in vogelvlucht over hun drijfveren om hun geluk in Amerika te beproeven. Sommigen ontvluchtten een onveilige situatie, anderen hoopten op betere economische omstandigheden of de mogelijkheid om bepaalde dromen te verwezenlijken. De Onbekenden maakt duidelijk hoe onwelkom veel immigranten zich voelen terwijl ze na een aantal jaren ook in hun land van herkomst als vreemden worden gezien. De grote onzekerheid, verminderde kans op een baan, heimwee naar naaste familieleden en leven in armoede: Henriquez laat zien hoe zwaar het is om een nieuw bestaan op te bouwen. Hoewel de verschillende perspectieven zeker interessant zijn, zijn de fragmenten van de buurtbewoners te kort om je echt te kunnen inleven. Daarnaast gaat het om zoveel personages dat het lastig is om ze allemaal uit elkaar te houden. Het verhaal is doorspekt met Spaanse woordjes, wat het boek een Latijns-Amerikaans tintje geeft. Opvallend genoeg komt Maribel zelf geen enkele keer aan het woord, terwijl het ook interessant zou zijn om te weten hoe juist zij de immigratie beleeft. Toch is De Onbekenden zeker de moeite waard. Het thema is heel erg actueel en zet de lezer aan het denken.  

De Onbekenden is het derde boek van Henriquez’ hand. Eerder publiceerde ze Come Together, Fall Apart en The World in Half. Deze zijn nog niet in het Nederlands verschenen.