• onze waardering

Recensie: Genade RECENSIE

“‘Ik ken jou. Je hebt altijd een speciaal plekje in mijn hart gehad, en dat kan ik je bewijzen.’” Verhalen over kinderontvoerders; iedereen kent ze wel. Toch verrast Lisa Ballantyne met haar tweede boek Genade en bedient ze lezend Nederland. Twee bijzonder goed gekozen perspectieven doen het werk: George en Angus shockeren, intrigeren en roepen bij vlagen veel verzet op. Helaas zorgt het overhaaste einde ervoor dat het goed opgebouwde misdaadverhaal in een niemendalletje verzandt.

Margaret komt, als ze terugrijdt van haar werk, in een kettingbotsing terecht. Wanneer haar auto in brand vliegt, lijken haar laatste minuten geslagen. Gelukkig redt Maxwell, een onbekende man, haar. Hij verdwijnt direct uit beeld. Margaret kan het niet uitstaan dat ze hem nooit meer ziet en gaat op zoek naar haar redder. Ondertussen wordt ze geconfronteerd met herinneringen uit haar jeugd.

Tegelijkertijd neemt Ballantyne ons mee naar George. George is opgegroeid in een gewelddadige familie. Wanneer hij volwassen is, werkt hij in de garage van zijn familie. Hij heeft één droom: zijn jeugdliefde Kathleen en hun dochtertje Molly opzoeken en een nieuw leven beginnen. Wanneer hij dit plan ten uitvoer wil brengen, gaat er één ding mis en slaat hij met Molly op de vlucht.

Wanneer Angus hoort dat meisje Molly verdwenen is, ziet hij zijn kans schoon. Als B-journalist ruikt hij ‘vers bloed’ en hij is ervan overtuigd dat hij de zaak op kan lossen. Hij gaat op onderzoek uit en probeert Molly terug te vinden.

Met de komst van Angus en George zet Ballantyne twee maatschappelijk niet-geaccepteerde personages neer, waardoor ze het verhaal meer dan aantrekkelijk maakt. George is een typische kinderlokker, “‘Daar heeft ze gelijk in, maar ik ben toch geen vreemde man? Ik ben je pappie,’” maar roept ook begrip op door zijn situatie en zijn verleden: “Hij wilde van haar leren, zodat hij het soort vader zou kunnen zijn dat hij wilde zijn. Hij zou haar liefde geven.” Ook Angus zorgt, met zijn gewelddadige uitspattingen, voor veel verzet: “‘Pijn doen?’ riep Angus. ‘Ik leer haar alleen maar een lesje.’” Anders dan George creëert hij geen begrip, slechts walging. Ballantyne heeft alle personages qua psyche tot in de puntjes uitgewerkt. Dialogen, gebeurtenissen; alles past binnen de karakters van Margaret, Angus, George en Molly.

Naast de volledige uitwerking van de personages, toont Ballantyne in Genade oog voor detail. Op het oog onbelangrijke opmerkingen in het begin van het verhaal, blijken later functioneel. Daarbij is de doorbreking van de chronologie in Genade meer dan passend. Door te wisselen tussen heden en verleden creëert Ballantyne niet alleen extra spanning, ze zet de lezer meerdere malen op een verkeerd spoor. Oog voor detail heeft ze ook als het gaat om de beschreven scènes. Niet zelden bevat Genade gruwelijke scènes over het verleden van George of de gang van zaken binnen de familie van George. Ballantyne gebruikt hierbij zoveel details dat de gebeurtenissen op haast filmische wijze worden weergeven. Ze laat niets over aan de verbeelding: “‘Prima. Buiten staat een graafmachine. Graaf je eigen graf en meng dan het cement.’”

Helaas bevat Genade het aloude beeld van een ontvoering. George gedraagt zich als een typische ontvoerder, Molly reageert voorspelbaar en ook de rol van Angus zorgt niet voor verrassingen. Genade moet het hebben van Margarets verhaal en de vraag hoe alles bij elkaar komt in het heden; het is geen ‘who-dunnit’ of ‘why-dunnit’. Waar Ballantyne het hele verhaal oog voor detail toont en zorgvuldig is in haar opbouw, verliest ze deze controle in de laatste hoofdstukken. In vogelvlucht lost ze de zaak op, brengt ze je naar de ontknoping en eindigt ze haar zorgvuldig opgebouwde verhaal. Abrupt en haastig.

Toch grijpt het verhaal in Genade je. Het zorgvuldig uitgewerkte plot, de maatschappelijk onaangepaste personages en de gedetailleerd uitgewerkte scènes zijn niet zozeer spannend, maar bezorgen je kippenvel en trekken je mee in het verhaal. “Hij trok het uit de schede en zette het lemmet tegen zijn hand om te kijken of het nog scherp was. Het was scherp genoeg. Hij wilde haar niet bang maken, maar hij had niets anders wat hij kon gebruiken.”

Genade

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Genade is de mooiste wraak…

    Londen, 2014. De kettingbotsing is een keerpunt voor Margaret. Ze raakt bekneld in haar auto die elk moment kan ontploffen, maar ze wordt op het nippertje gered door een man met een misvormd gezicht, die daarna meteen verdwijnt. Margaret herinnert zich verder niet veel van het incident. Ze is het gewend, haar hele jeugd zit ook vol gaten en gestolen herinneringen. Maar nu, voor het eerst, voelt ze de diepe wens om te ontdekken wie ze echt is. En wie de man is die haar leven redde.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: De kleine Odessa - het levende boek

  • De beste zombie series

  • Mini Shopaholic

Zoek in artikelen