Recensie: Alles wat je lief is  RECENSIE

Naar buitengaan en doen waar je zin in hebt lijkt zo vanzelfsprekend, maar niet voor Madeline. Madeline heeft een zeldzame immuunziekte, SCID, waardoor ze in principe allergisch is voor de hele wereld. Ze zit daarom al 17 jaar binnen. Madeline vult haar dagen met lezen, spelletjes en films. Tot Olly naast haar komt wonen. Madeline wordt hopeloos verliefd en dit zet haar hele wereld op de kop. 

In eerste instantie heeft het even geduurd voordat ik aan het boek begon. Ik was erg nieuwsgierig naar het verhaal en hoe het leven eruitzag van een meisje dat nooit buitenkwam, maar ik was bang voor een zwaar verhaal. Madeline zit immers alleen maar binnen. Ik was blij verrast met hoe de schrijfster dit oplost. De schrijfstijl is vlot en de schrijfster gaat niet te diep in op de medische details van Madeline’s ziekte. Wanneer in het boek Madeline voor de zoveelste keer op een dag onderzocht wordt, krijg je als lezer geen langdradige beschrijving onder je neus gedrukt, maar een leuke afbeelding waarop een medische kaart te zien is met daarop haar gegevens die ook begrijpelijk zijn voor mensen die helemaal niet thuiszijn in de medische wereld. Ook wordt het boek onderbroken met allerlei kleine dingen zoals chatgesprekken, mailtjes en vliegtickets waardoor het absoluut geen zwaar boek is om te lezen, maar je juist blij verrast wordt met een kleine onderbreking van het verhaal. 

Hoewel haar immuunsysteem anders impliceert, vind ik Madeline een heel sterk persoon. De meeste mensen zouden tegen een flinke depressie aanlopen als ze 24/7 binnen zouden moeten zitten, maar Madeline weet niet anders en bekijkt alles positief. Ze heeft geen vriendinnen en de enige mensen met wie ze face to face contact heeft, zijn haar moeder en haar verpleegster. Toch maakt Madeline van haar leven vol beperkingen het allerbeste. Ondanks haar kleine wereld, heeft Madeline misschien wel meer levenslust dan de gemiddelde persoon. 

Ook ben ik fan van de schrijfster. De wereld van Madeline is zo erg klein en daardoor verwacht je dat het boek in het begin saai zal zijn om te lezen, maar dat was helemaal niet zo. Nicola Yoon weet het verhaal zo levendig te brengen met een vlotte schrijfstijl en leuke details, dat je meteen in het boek zit en hem in een ruk wilt uitlezen. 

Het verhaal vond ik ook ontzettend origineel. Ik was helemaal niet bekend met de ziekte van Madeline en het was interessant dat er een boek over is geschreven. Je weet dat Madeline al heel wat jaren ziek is, maar je hoopt toch op een goed eind. Het einde van het boek vond ik heel bijzonder en ontzettend origineel. Ik denk dat niemand die dit boek leest het einde zou verwachten.

Een minpunt aan het boek vond ik dat veel zaken onbesproken blijven. Aan het einde van het boek zit je als lezer op het puntje van je stoel, maar het boek eindigt wat mij betreft best abrupt. Je hebt als lezer nog zoveel vragen die niet worden beantwoord. Ik denk dat het boek meer diepgang had gekregen als de schrijfster nog in was gegaan op een aantal van de onbeantwoorde vragen van de lezer. Zelf vond ik het echt een hele teleurstelling dat dit niet gedaan werd, maar afgezien van dit punt, vond ik het verder echt een top boek!