Recensie: Vlucht RECENSIE

Sanne Evers is een doodnormaal meisje. Ze gaat naar school, brengt veel tijd door met haar beste vriendin, en ze heeft ook een leuk vriendje. Maar het leven van Sanne veranderd enorm, als ze erachter komt dat haar vader samenwerkt met criminelen. Één crimineel is de vader van het vriendje van Sanne, Leo Dehler. Er is zelfs een documentaire over hem gemaakt, omdat hij een van de grootste criminelen is.

Op een dag wordt ze wakker gemaakt door een man die ze niet kent. Hij verplicht haar om haar spullen in te pakken en weg te gaan. Ze moeten onderduiken voor de geweldddadige Leo Dehler. Sanne weet niet wat haar overkomt, maar zodra ze hoort dat haar moeder, broertje en vader veilig zijn, besluit ze haar spullen te pakken. Maar niet alles verloopt zoals het hoort, en Sanne's leven staat op het spel.

Mijn gevoelens over Vlucht zijn dubbel. Ten eerste vind ik het boek spannend. Het laat je kennis maken met de wereld van criminelen, en dat brengt gewelddadigheid en chantage met zich mee. Je weet niet wat er precies gaat gebeuren, en dat maakt het boek krachtig. Maar aan de andere kant had ik meer van het boek verwacht. Ja, het was spannend, maar het einde was naar mijn idee te standaard. Ik had een plottwist verwacht, maar dat was helaas niet het geval. Misschien was ik iets te bevooroordeeld doordat ik het boek meedogenloos van Natasza Tardio heb gelezen. Toen ik dit boek uit had moest ik het even laten bezinken, en dat was bij Vlucht niet het geval.

Ondanks dat vind ik wel dat Natasza Tardio een origineel verhaal heeft bedacht. Ze weet de personages goed op zijn plaats te zetten. Vooral met Sanne Evers bouw je een band op, maar ook met de andere personages. De hoofdstukken worden namelijk afgewisseld van personages, en dat vond ik prettig, maar ook verwarrend. Soms moet je namelijk erg omschakelen, omdat het verhaal dan weer over iemand anders gaat. Wat ik ook jammer vond, is dat je op het einde van het boek niet weet hoe het afloopt tussen Sanne en haar vriendin. Ik kan daar niet teveel over zeggen, maar ik had graag een hoofdstuk extra gezien.

De schrijfstijl van Natasza vond ik weer erg prettig. Ze schrijft vloeiend, en moeilijke woorden legt ze onderaan de pagina uit. Ik vind het erg goed dat ze dat gedaan heeft, want hierdoor begrijp je het beter. Het was een goed boek, maar het had beter gekund.