Recensie: Eigen vuur RECENSIE

Het is eind 1944. Het jaar waarin Oostburg twee maanden wordt gebombardeerd door de geallieerden. De bommen zijn allesverwoestend. Als het huis van Sooys familie wordt vernield, moet Sooys met zijn zusje Niesje op zoek naar een veilige plek. Sooys moeder blijft gewond achter en Sien, de hulp, kan de bom niet op tijd ontkomen. Ook kan Sooys vader hen niet helpen. Hij zit namelijk in het buitenland. Zo moeten de kinderen helemaal alleen op pad. Dwars door het enorme oorlogsgeweld. Sooys en Niesje gaan te voet naar Zuidzande, waar hun broertjes zijn. Maar daar eindigt de tocht niet. Een veilige plek vinden blijkt niet zo makkelijk te zijn. Overal waar ze heen gaan, komen ze verwoestingen en gevaren tegen. Gelukkig lijkt de boerderij van het meisje Marrie een fijn onderkomen te zijn, maar niet voor lang…

De omslag van Eigen Vuur is ietwat misleidend. De geschetste sfeer doet een romantisch verhaal vermoeden, maar op de eerste pagina wordt de lezer al gelijk geconfronteerd met het oorlogsgeweld. Even wennen aan de sfeer is er dus niet bij. Karlijn Stoffels beschrijft in het boek wat er in 1944 in Zeeuws-Vlaanderen is voorgevallen. De invalshoek ‘Zeeland’ is niet zoals in andere oorlogsboeken voor jongeren, dus daarmee geeft ze het boek al een bijzondere wending. Het verhaal zelf is nogal rechtlijnig; de tocht van Sooys en zijn broertjes en zusje staat echt centraal. Hierdoor raken sommige gebeurtenissen naar de achtergrond en blijven ze vragen oproepen. Zoals de zieke moeder, Sooys vader die niet in de buurt is, het verhaal van Marrie en de geheime boodschap die Sooys gedurende de tocht met zich meedraagt. Dit maakt wel dat je benieuwd blijft naar wat er komen gaat, maar sommige vragen blijven onbeantwoord. Doordat de tocht van kinderen centraal staat, komen de gebeurtenissen in Zeeuws-Vlaanderen wel goed uit de verf. Het oorlogsverhaal staat als een huis en de gecreëerde sfeer is ‘prachtig’. De verwoestingen grijpen de lezer bij de strot. Daarbij zijn de karakters goed uitgewerkt, hetzelfde geldt voor de broeder- en zusterliefde. Wat bijzonder is, is dat Karen Stoffels het zware verhaal zo nu en dan een lichte wending weet te geven. Door kleine grapjes die tussen de kinderen worden gemaakt. Of Eigen Vuur eerder verschenen boeken overtreft, vind ik een lastige vraag. Het boek is in ieder geval wel een mooie, ontroerende en verrassende aanvulling in het rijtje. En het is zeker niet alleen besteed aan jonge lezers.