Recensie: Maestra RECENSIE

In Maestra volgen we Judith Rashleigh. Judith werkt overdag bij een beroemd veilinghuis en verdient in de avonden flink wat bij als gezelschapsdame in een exclusieve club. Wanneer Judith fraude ontdekt bij de verkoop van een schilderij gaat ze op onderzoek uit, maar verliest hierdoor haar baan. Als ze uithuilt bij een van haar vaste klanten nodigt hij haar uit voor een tripje naar de Middellandse Zee. Hier aangekomen verlopen de dingen echter heel anders dan gepland en moet Judith haar plannen wijzigen. Ze mengt zich in de wereld van de jetset met alle gevolgen van dien.

Maestra begint kalm, met Judith die bij een veilinghuis werkt en moeite heeft met rondkomen. Na een tip van een oude vriendin neemt ze een baan erbij, als gezelschapsdame in een exclusieve club waar de champagne je om de oren vliegt. Als ze fraude ontdekt, ontslagen wordt en met een van haar klanten mee op reis gaat, verandert haar leven. Een onverwachte gebeurtenis laat haar op de vlucht slaan en vervolgens volgen we hoe Judith zich in de wereld van de jetset mengt en zint op wraak.

Het boek leest op zich vlot, maar heeft wel erg uitgebreide omschrijvingen. Als je van kunst houdt vind je dit vast niet erg, maar zo niet dan kan dit storend werken. Het personage Judith (die zich tegenover de jetset Lauren noemt) komt helaas niet goed uit de verf. De lezer krijgt weinig hoogte van haar en het lijkt alsof de schrijfster ook niet goed wist welke kant ze met het personage heen wilde. Pas in de tweede helft van het boek wordt dit een beetje duidelijk. Ze is koel en berekenbaar en daarom niet bepaald sympathiek. Nu hoeft dit ook niet, maar iets meer gevoelens en emoties hadden het boek beter gemaakt. Het personage neemt de meest vreemde beslissingen. Ze zet onder andere zonder er even over na te denken een heel moordplan op en hoeft maar met haar vingers te knippen als ze zin heeft in seks. Die seks, tja, erotisch zou ik het niet willen noemen, daar is het te plat voor. Geen opbouw, geen spanning. Eerder porno dan erotiek en hierdoor niet voor iedereen aantrekkelijk. Wellicht voor de liefhebbers van de boeken van Heleen van Royen. Qua ‘erotiek’ vergelijkbaar.

De pluspunten: de vlotte schrijfstijl van L.S. Hilton, de omschrijvingen van de locaties: Rome, Como, Zuid-Frankrijk. Je reist mee met Judith en die stukken lezen dan ook fijn. De minpunten: zeer ongeloofwaardige plotwendingen, te platte seks, herhalingen, onnodig veel bijzaken, personage dat steeds ongeloofwaardiger wordt. Vooraf las ik dat de meningen over Maestra verdeeld zijn en natuurlijk, smaken verschillen, ik vind de hype rond Maestra echter overdreven. Slecht is het niet, maar goed wil ik het zeker ook niet noemen. Leesvoer voor aan de rand van het zwembad. Net goed genoeg om te blijven lezen. Geen thriller, meer avontuur. Op de cover prijkt: ‘De meest zinderende thriller die je dit jaar zult lezen’. Ik hoop toch echt van niet.