Recensie: Eenzaam en extreem ver weg RECENSIE

“‘Wij hebben niet de luxe om dingen aan het toeval over te laten, om te leven als dieren. Dat is onze realiteit. Wij zijn geen dieren. Wij zijn allereerst een militaire operatie en zo moeten wij ook functioneren’” Met Eenzaam en extreem ver weg verschijnt de zoveelste roman over een dystopische wereld op de markt. Kate Ling beschrijft in het eerste deel van de Ventura-saga het leven van Seren: een leven dat je absoluut niet wilt leiden. Door als toneel voor haar verhaal een ruimteschip te kiezen, vernieuwt Ling enigszins. Echter, Eenzaam en extreem ver weg lijkt simpelweg té veel op series als The Hunger games, Divergent of Matched om écht vernieuwend te zijn.

“Ik weet dat het vogels zijn, maar alleen omdat ze dat aan me verteld hebben.” Ling laat je heel direct kennismaken met de wereld waar Seren in leeft: de wereld is anders dan de onze. Seren leeft op schip Ventura en vaart met haar volk tussen de planeten. Lange tijd geleden heeft het volk afscheid genomen van de aarde. Seren is klaar met haar voorschoolse opleiding en zal gekoppeld worden aan ‘de liefde van haar leven’. Vervolgens zal er een baan voor haar gekozen worden. Al snel wordt Seren, natuurlijk, gekoppeld aan Ezra, de jongen die ze verschrikkelijk vindt: “Dit is Ezra Lomax samengevat in een paar woorden: arrogant, verliefd op zichzelf.” Geheel in de lijnen der verwachting komt ze een jongen tegen die veel leuker is: Domingo. Terwijl ze zich op moet maken voor haar huwelijk met Ezra, trekt ze meer en meer op met Domingo, tegen alle waarschuwingen in. En dan komt er een punt dat ze niet meer terug kan: ze zal moeten vechten tegen het leven op Ventura.

Voor wie series als Matched of Divergent kent, is Eenzaam en extreem ver weg een feest der herkenning. Het verhaalconcept dat Ling hanteert lijkt soms tot in detail op verhalen uit andere succesvolle series en daarmee beschrijft ze het inmiddels geijkte concept: een meisje dat zich verzet tegen de heersende machthebbers en tegen de heersende maatschappij. Vernieuwend is ze niet: het verloop van het verhaal is verwacht, op stilistisch gebied maakt ze geen indruk en ook de geuite maatschappijkritiek is niet nieuw. Vernieuwend is wel de rol van IVF in het boek. Helaas werkt Ling juist dit aspect summier uit, waardoor het niet echt tot zijn recht komt. Eenzaam en extreem ver weg blijft daarmee een vrij behoudend verhaal over de gevolgen van een maatschappij waarin beslissingen voor je genomen worden. Het boek vormt geen literaire uitdaging, het lijkt louter een nieuw nummer in de steeds langer wordende lijst dystopische romans te zijn.

Toch bevat Lings verhaal diverse aspecten die wél intrigeren. Diverse prachtige, soms diepgaande uitingen als “De foto’s waren als ramen. Wanneer jij naar binnen keek, keek zij naar buiten. Jonger. Nu kijkt ze ook naar buiten. Levend. Terwijl ze dood is”, sieren het verhaal en verwachte en onverwachte wendingen in het plot zorgen ervoor dat het verhaaltempo hoog blijft. Ook de rollen van Ezra en Domingo boeien. Waar de ene jongen al je nekharen overeind doet staan door zijn arrogantie, bezorgt de andere held je kippenvel vanwege zijn romantische houding. Ook de tweede verhaallijn, het onderzoek naar planeet Huxley-3, zorgt voor een interessant verhaalverloop. Ling biedt genoeg stof voor een tweede en derde deel in de saga: het eerste deel leidt tot vele onbeantwoorde vragen die de lezer bij het verhaal houden. Ling tracht een uitgebreide beschrijving van Ventura te geven, maar slaagt hier niet geheel in. Als lezer is het moeilijk een goed beeld te creëren van het ruimteschip, ondanks de vele hints die Ling geeft. Ventura blijft een soort Star Wars-schip, in het groot.

Waar Eenzaam en extreem ver weg lange tijd een liefdesverhaal lijkt, gaat het zich in de slotakkoorden gedragen als een waar actieverhaal. Waar gaandeweg het verhaal diverse problemen zijn ontstaan, lijkt Ling die problemen niet gehaast op te willen lossen. Beetje voor beetje krijgt de lezer meer inzicht in de bedoelingen van de ‘regering’ op Ventura en Seren toont ons steeds meer inzicht in haar verleden: problemen stapelen zich op. Ling zorgt er met dit actievolle einde voor dat het eerste deel uit de Ventura-saga roept om een vervolg. Wellicht zorgt het vervolgdeel voor het vernieuwende aspect binnen de lange lijst dystopische romans en maakt dat deel de saga tot een groter succes. De eerste steen is in ieder geval gelegd: Eenzaam en extreem ver weg bevat geen uniek of verrassend verhaal, maar is onderhoudend: een prima boek voor een avond leesplezier.