Recensie: Magisterium 2 - De koperen vuist RECENSIE

'Steel de Alkahest, breng hem naar ons en al je ellende is voorbij...'. 

Deze tekst prijkt op de achterkant van het tweede deel van Magisterium; De koperen vuist, geschreven door Holly Black en Cassandra Clare. Het intrigeert me direct en ik begin gretig te lezen. 

Callum Hunt is, na het halen van het eerste jaar op het Magisterium, tijdens de zomervakantie bij zijn vader die allesbehalve blij is met de choaswolf Brutus die Callum nu als huisdier heeft én het enthousiasme van Callum. De spanning in huis is om te snijden. Als Callum ontdekt dat zijn vader kwaad in de zin lijkt te hebben, vlucht hij dan ook naar Tamara en Aaron en blijft bij hen tot het nieuwe jaar start. Maar ook op school lijkt zijn vader hem te achtervolgen. Allistair Hunt verschijnt op school en lijkt daarna betrokken bij de diefstal van de Alkahest, een koperen vuist die krachtige chaosmagiërs van hun krachten kan scheiden. Wat wil hij bereiken? Wil hij Call beschermen of heeft hij zich aangesloten bij de Vijand? Hoewel de magiërs en leerlingen van het Magisterium dat laatste vermoeden, gaat Call met zijn vrienden op een missie op zoek naar zijn vader en de waarheid...

Het tweede deel van het Magisterium heb ik direct na het eerste deel gelezen dus ik zat nog helemaal in het verhaal. Eventuele verwijzingen naar het eerste boek waren voor mij dus enkel vertragend en een beetje onzinnig, maar ik begrijp dat ze in het begin nodig zijn. Hoewel het eerste boek veel beschrijvingen omvatte, is De koperen vuist al direct spannend en begint het avontuur van Call, Aaron en Tamara al direct als je begint te lezen. De gebeurtenissen lopen vlot in elkaar over, de spanning wordt opgebouwd en ik blijf bladzijden omslaan om te ontdekken hoe het verder gaat. De wereld van het Magisterium zit vindingrijk in elkaar met onverwachte wendingen waardoor je blijft twijfelen wie je nu kan vertrouwen en wie niet. De schrijfstijl van de gevierde fantasyschrijvers is toegankelijk maar niet kinderlijk wat maakt dat het Magisterium grote kans maakt een populaire serie te worden bij zowel jeugdigen als volwassen lezers.

De vergelijking met Harry Potter die mij bij het eerste boek nog wel bijbleef is helemaal verdwenen door de totaal verschillende werelden waarin het verhaal zich afspeelt. De schrijfsters hebben een prachtige manier gevonden om de elementen in de magie van het Magisterium te verwerken waardoor het verhaal echt zijn eigen leven krijgt. Binnen én buiten de boeken. Wederom is het einde spannend en worden er op de laatste bladzijden nieuwe zaadjes geoogst die maken dat ik nu alweer hals reikend uitkijk naar het derde deel van deze magische serie.