Recensie: 2C RECENSIE

Wanneer de klas 2C op werkweek gaat naar de Ardennen, blijkt er in de schoolbus een bom te zitten. De leerlingen krijgen vreemde berichten via hun telefoon. Ze moeten een film aanzetten, die de dader in de bus heeft verstopt. Tijdens het filmpje wordt duidelijk dat niemand de schoolbus in of uit mag, anders ontploft de bom. Samen proberen de leerlingen van 2C de dader te ontmaskeren en natuurlijk op te lossen hoe ze uit de bus kunnen komen. Zal het ze lukken, voordat het te laat is…?

Zelf heb ik al een aantal boeken van Mirjam Mous, Boy 7 en Test, gelezen. Ik wist dus wat me te wachten stond. Een verhaal dat gemakkelijk en simpel beschreven is, maar toch spanning met zich mee brengt. Ook 2C voldeed aan deze verwachtingen. Het spannende aan dit boek is dat je er als lezer achter wil komen wie de dader is. Bij voorbaat ging ik er al vanuit dat het echt wel goed ging komen met de leerlingen (welke schrijver laat nou een bus voor schoolkinderen opblazen?!). De spanning ging voornamelijk om wie de dader was.

Een aantal leerlingen van 2C werkten samen om achter de dader te komen, maar Mirjam Mous wist ook vermoedens op te wekken bij de lezer. Dit verhaal is namelijk niet in chronologische volgorde geschreven. Het boek bestaat namelijk uit korte hoofdstukken, vertelt vanuit verschillende perspectieven, afwisselend tussen het heden en het verleden. Er zijn meerdere mensen die het gedaan zouden kunnen hebben, want meerderen hadden een motief. Maar achteraf denk ik: serieus, een bus vol met kinderen opblazen? Er waren namelijk leerlingen die gepest worden. Maar die zullen toch heus geen bus opblazen? De uiteindelijke dader zag ik echt niet aankomen, maar ik vond het nogal een anticlimax. Waarom? Dat ga ik natuurlijk niet verklappen!

Het leuke aan het verhaal vind ik dat je in het verleden duikt door de ogen van de leerlingen. Deze leerlingen verschillen heel erg van elkaar: de nerd, de moslim, het rijke meisje en de pester. Mirjam Mous beschrijft het zo dat elk van de leerlingen ergens wel een motief zou kunnen hebben. Ook vond ik het leuk dat je in de verschillende levens van de leerlingen kijkt. In ieder huishouden gaat het er anders aan toe, en worden verschillende situaties gekoppeld aan de actualiteit. Zo is er een leerling die samen met zijn vader handtekeningen verzamelt tegen de komst van een asielzoekerscentrum. Of verschillende moslims die beschuldigd worden, omdat "het altijd de moslims zijn". Of een verwend meisje die alles kreeg wat ze wilde, totdat haar ouders geen geld meer hadden. Het was prettig een kijkje te nemen in de verschillende huishoudens, maar sommigen hadden er voor mij achteraf wel uit gekund. Door het verleden te beschrijven leer je het personage wel beter kennen, maar het voegde niet veel toe aan het verhaal.

Hoewel 2C door de uitgever wordt neergezet als een Young Adult-boek, zou ik dit boek niet in dat straatje neerzetten. Door de korte en simpele zinnen voelt het boek meer aan voor lezers tussen de 12 en 15 jaar, dan voor een achttienjarige die erg veel Young Adults leest. Ook heb ik zeker betere en spannendere Young Adults gelezen. 2C is zeker een prima boek als je tussendoor iets snels en simpels wilt lezen, maar je moet er zeker niet te veel van verwachten.