Recensie: Nimona RECENSIE

Ik heb meerdere graphic novels gelezen, maar Nimona sprong er echt uit bij mij. De vormgeving van de cover is werkelijk prachtig. De pagina’s zijn glimmend en wat zwaarder en ook lijkt de cover meer op een hardcover dan een paperback. 

In Nimona krijgt schurk Zwarthart een sidekick, genaamd Nimona. Er is iets bijzonders en mysterieus aan dit meisje, want zij heeft niet alleen een voorliefde voor het uitmoorden van mensen (niet eens andere schurken), maar zij kan ook in ieder levend wezend veranderen. Dit komt goed van pas, aangezien Zwarthart wraak wil nemen op zijn nemesis Goudzak, want door hem is meester schurk Zwarthart zijn arm kwijt. Nimona heeft meerdere ideeën hoe zij wraak kunnen nemen en bijna alle ideeën bevatten het woord ‘vermoorden’. Zwarthart kiest liever een andere manier…

Het boek bevat niet alleen het verhaal, maar ook illustraties over hoe de art tot stand kwam. Ik was vanaf het eerste moment niet echt fan van de art en was meer gecharmeerd van de illustraties aan het einde van het boek. Het is zeer lastig om verbonden te zijn met een graphic novel en het verhaal, als je de illustraties niet echt heel mooi vindt.

Toch lukte het mij om te blijven doorlezen en dat allemaal dankzij de hilarische schrijfstijl van Noelle Stevenson. Ik moest meerdere malen zo hard om Nimona lachen, omdat zij graag volwassen wil zijn maar in haar puberale acties echt nog als een kind overkomt. Het verhaal was perfect en hoewel ik niet dol was op de tekeningen, vond ik het wel goed bij elkaar passen. De personages zijn heel hoekig getekend en dat maakt haar wat harder en gemener. Precies zoals Noelle Stevenson de personages heeft beschreven. Ik ben dol op Nimona, al ben ik er na het lezen van haar verhaal nog niet helemaal achter wie zij werkelijk is.

Soms was zij in haar ‘alle slechteriken moeten dood’ rol een tikje irritant, maar met een grappige opmerking maakte zij dat iedere keer weer helemaal goed! 

Ik heb ontzettend genoten van het verhaal van Nimona en moest zelfs even slikken na het lezen van de proloog. Ik hoop stiekem dat er nóg een verhaal van Noelle Stevenson uitkomt, omdat ik nog geen afscheid wil nemen van mijn nieuwe favoriete gedaanteverwisselaar.