Recensie: De laatste mijl RECENSIE

Amos Decker heeft een heel goed geheugen. Een perfect geheugen zelfs, doordat hij ooit tijdens een footballwedstrijd een knal tegen zijn hoofd heeft gehad. Mede om dit bijzondere talent is hem een plek aangeboden in een speciaal FBI-team. Op weg naar de eerste vergadering hoort Decker op de radio dat Melvin Mars na twintig jaar vrijgelaten wordt uit de gevangenis. Lang geleden stond Decker tegenover Mars op het footballveld. Mars, een groot talent, werd kort daarna opgepakt en veroordeelt voor de moord op zijn ouders – ten onrechte dus. Decker raakt gefascineerd door de zaak, die overeenkomsten vertoont met de moord op zijn eigen gezin. Al snel blijkt echter dat hij niet de enige is met bijzondere interesse in Melvin Mars.

De laatste mijl is na De geheugenman het tweede boek van David Baldacci over Amos Decker. Vooral aan het begin wordt veel gerefereerd aan de vorige zaak, waardoor Decker in aanraking kwam met de FBI. Maar gelukkig licht Baldacci dit voldoende toe, waardoor De laatste mijl zich ook prima laat lezen zonder enige voorkennis. Waar je als lezer wel rekening mee moet houden, is de hoeveelheid footballtermen die in dit boek gebruikt worden. Zeker voor het Nederlandse publiek, voor wie football vooral iets is uit Amerikaanse films, zal er hier en daar mogelijk een verwijzing verloren gaan door gebrek aan inzicht in footballtactieken.

Toch blijft er ook zonder deze specifieke kennis voldoende te genieten aan de nieuwste van Baldacci. Zoals ook met zijn eerdere boeken, kun je dit boek rustig pakken als je zin hebt in een verhaal dat makkelijk wegleest. Als geen ander kan deze schrijver je een mysterie bieden dat je in de ban houdt tot de laatste pagina. Toch is De laatste mijl voor een Baldacci-boek eigenlijk een beetje saai. Want waar zijn boeken meestal bol staan van de actie, wordt in dit boek de eerste tweehonderd pagina’s vooral gepraat.

Niet dat er niets gebeurt – integendeel, er wordt een flinke basis gelegd voor een ingewikkelde zaak, die Decker en zijn team veel verder de geschiedenis in voert dan ze ooit gedacht hadden. Maar in vergelijking met bijvoorbeeld Baldacci’s serie over de schietgrage Will Robie en zijn partner Jessica Reel, is De laatste mijl eigenlijk vooral een lange aaneenrijging van vragen, veronderstellingen en theorieën. Dat ligt deels aan de hoofdpersoon, die het meer van zijn uitstekende geheugen moet hebben dan van zijn schiettalent. Maar als lezer moet je er even op voorbereid zijn. In plaats van heen en weer vliegende kogels volg je deze keer razendsnelle gedachtesprongen, en stiekem is dat toch een stuk minder spannend.

De laatste mijl is zeker niet het beste boek uit Baldacci’s oeuvre. Het is ook de vraag of het mogelijk is iedere keer weer een ijzersterk verhaal af te leveren als je zoveel schrijft als deze Amerikaanse bestsellerauteur. Maar het is toch ontzettend knap dat zijn boeken iedere keer weer boeien van het begin tot einde. Hetzelfde geldt voor de personages, want ook Amos Decker en zijn team zijn na twee boeken nog altijd interessant genoeg voor een volgend deel in de serie. Al ga je bijna hopen dat Decker tegen die tijd weer helemaal topfit is, zodat Baldacci hem ouderwets kan laten rennen voor zijn leven.