Recensie: Uit onverwachte hoek RECENSIE

In het tweede deel van de Cynster-trilogie van Stephanie Laurens wordt Eliza, na de eerdere mislukte ontvoering van haar zus Heather, het slachtoffer van de mysterieuze Laird uit de Schotse Hooglanden. Tijdens het verlovingsbal van Heather wordt Eliza bedwelmd en meegenomen door de ingehuurde Scrope. Hoewel ze het grootste deel van de rit naar het noorden bedwelmd is, lukt het Eliza om de aandacht te trekken van de geleerde Jeremy Carling, die de koets toevallig passeert. Eliza kan niet anders dan hopen dat de verstrooide Jeremy genoeg heldhaftigheid in zich heeft om de achtervolging in te zetten. Hij is immers haar enige hoop...

Het eerste deel 'Heft in eigen hand', waar de eigenwijze Heather zich laat redden door de charmante Viscount Breckenridge, zorgt voor een nieuwsgierigheid naar het tweede deel waarin de Laird opnieuw zal proberen een van de gezusters in handen te krijgen voor zijn mysterieuze doeleinden. Het eerste deel was spannend, romantisch en origineel; alle ingrediënten voor een heerlijke historische roman, met nét een tikkeltje meer. Hoewel Stephanie Laurens zeker haar best heeft gedaan het tweede verhaal een originele twist te geven, bleek dat de grote lijn van het verhaal precies hetzelfde is als het eerste boek.  

Net zoals bij Heather wordt Eliza  ontvoerd met explicite opdracht van de Laird om haar geen haar te krenken, volgt er een snelle tocht naar de grens in het noorden, is er een edelman uit eigen kring die de achtervolging in zet en haar op heldhaftige wijze weet te redden. Daarnaast is er eveneens als in het eerste boek een tocht te paard en te voet waarbij er op de vlucht wordt geslagen voor de Laird. Hierbij zijn er de nodige tegenslagen én een gedwongen huwelijk aan de finish omdat een dame en een heer in die tijd simpelweg niet werden geacht samen een nacht door te brengen, ongeacht de omstandigheden.

Ook de opbloeiende romance tussen Eliza en Jeremy is verre van verrassend en de uitgebreide vrijscene's zijn net zo langdradig als bij haar zuster Heather. Ik vind het jammer dat het boek in grote lijnen dus weinig origineels bezit. Gelukkig zijn er ook positieve aanmerkingen te doen, waardoor het boek voor mij alsnog interessant genoeg werd om weggedoken in de bank uit te lezen. De ontwikkeling die Eliza doormaakt is een interessante toevoeging. Daar waar Heather in deel een al vanaf het begin een eigenzinnige dame is, is Eliza meegaand, stilletjes en teruggetrokken. Tijdens de vlucht met Jeremy door de Schotse Hooglanden komt Eliza zelf tot het besef dat ze lang niet zo hulpeloos is als ze zichzelf had toegeschreven en ontpopt ze zich tot een dappere dame met een duidelijk beeld van haar toekomst. Ook Jeremy leert zichzelf beter kennen tijdens de tocht; hij blijkt toch meer dan een suffe academicus te zijn en blijkt moeiteloos de rol van held op zich te kunnen nemen. 

De schrijfstijl van Stephanie Laurens geldt ook zeker als een plus aan dit boek. Net als de snelle tocht, vlieg ik door het verhaal heen en waan ik me in het begin van de 19e eeuw met japonnen, edelmannen, koetsen en taveernes. De beschrijvingen van de landschappen en grote (en kleine) steden zijn dermate beeldend dat ik me moeiteloos verplaats naar het Schotland van die tijd. 

Het boek is een dikke pil en als Elize en Jeremy halverwege de enorme stapels bladzijden in veiligheid lijken te komen, vraag ik me af waar Laurens de rest van de bladzijdes nog mee gaat vullen en vrees ik een herhaling van het eerste deel waar de twee geliefden op ongeloofwaardige wijze elkaar op afstand houden. Gelukkig niets van dat, maar Laurens heeft een andere twist in gedachten die ik niet zag aankomen en maakt dat ik toch érg nieuwsgierig ben naar het derde deel van deze trilogie, waarbij ik slechts kan hópen dat er een nieuwe, originelere verhaallijn wordt geïntroduceerd. Ondanks de voorspelbaarheid is het boek toch plezierig om te lezen en is het een aanrader voor liefhebbers van romantische helden, dappere vrouwen en historische romans.