• onze waardering

Recensie: Eilanddagen RECENSIE

De zomervakantie kan Jakob gestolen worden. Zijn moeder gaat namelijk met haar nieuwe vriend naar Thailand. Daarom moet Jakob de vakantie doorbrengen bij zijn Griekse vader. Dit ziet hij helemaal niet zitten. Wat moet hij op een eiland met een vader die hij amper kent? Gewapend met een stapel strips vertrekt Jakob toch richting Griekenland. De eerste dagen komt hij het huis niet uit, totdat hij Michális (Miech) ontmoet. Al snel zijn de twee jongens de beste vrienden en trekken ze er elke dag op uit. Als Miechs vriendin Puck op het eiland aankomt, vreest Jakob dat hij het vijfde wiel aan de wagen wordt. Echter, niets is minder waar. Het worden wonderlijke eilanddagen om nooit te vergeten… of toch niet?

Voor zijn boek Eilanddagen heeft de auteur Gideon Samson een verrassend vertelperspectief gekozen: de jij-vorm. Hoewel de ik-vorm of hij/zij-vorm een stuk natuurlijker zou overkomen, is Samsons keuze hierin wel te verklaren. Als lezer lijk je direct te worden aangesproken, waardoor je meer in het verhaal zit en betrokken raakt bij het hoofdpersonage Jakob. “Je weet het zeker, honderd procent zeker. Dit zijn de allermooiste dagen op het eiland.” De eerste paar bladzijden is dit vertelperspectief overigens wel echt even wennen, maar de zomerse sferen doen het onnatuurlijke al snel vergeten. 

Jakobs vader en Miech spreken allebei gebrekkig Nederlands. Hun zinsconstructies leveren dan ook grappige momentjes op. “Je vader knikt en kijkt naar jou. ‘Jij wilde toch juist aan de zwembroek gaan trekken?’” (In plaats van de zwembroek aantrekken). Dit soort constructies maken het verhaal op de juiste momenten luchtig, zonder dat het vervelend wordt. Bovendien weet de auteur bepaalde concepten op een bijzondere manier te verwoorden. “De tijd lijkt je iets tamelijk ongrijpbaars, maar als dat niet zo was en je ‘m kon vastpakken, zou je er met je volle gewicht aan gaan hangen.”

In het boek gebeurt niet bijster veel, het verhaal kabbelt tot halverwege zelfs behoorlijk voort. Maar hoe je het ook wendt of keert: Eilanddagen is voornamelijk een prachtig verhaal over een hechte vriendschap. Over hoe een vriendschap van de ene op de andere dag kan ontstaan, alsof deze er altijd al is geweest. “Voordat je Michális leerde kennen leek de zomer op zo’n tekening die vanaf de eerste potloodstreep al is mislukt, met elke reddingspoging daarna alleen nog maar lelijker wordt en vroeg of laat zal eindigen als een prop in de prullenbak.” 

Gideon Samson zet tevens uiteen hoe dun de lijn tussen vriendschap en liefde soms kan zijn. Een verrassende wending die zich uitmondt in een soort driehoeksverhouding tussen Jakob, Miech en Puck. Iets wat je niet direct in een ‘rustig’ jeugdboek zou verwachten. Daarmee komt er ook meteen wat meer vaart in het verhaal. “Je kijkt naar die jongen en dat meisje in de zee. Ze zijn leuk en lief en mooi ook, maar met Puck wil je de hele tijd alleen maar zoenen, en met Miech… niet toch?”. De auteur schrijft knap naar deze ontwikkeling toe.

Eilanddagen is zo’n soort jeugdboek dat je moeilijk kunt loslaten nadat je de laatste pagina hebt gelezen. 

Eilanddagen

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (1 stem)
  • Omschrijving:

    Ze kunnen je hand pakken
    en ze kunnen met je dansen,
    ze kunnen je op het eiland laten blijven
    en met je naar de sterren kijken,
    maar aan het eind van het liedje
    komt het er wel gewoon op neer
    dat zij verkering hebben
    (of hoe je dat ook noemt).
    En jij dus niet.
    Zo zit het toch?

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: De hemel kan wachten

  • Recensie: ZEB.

  • Welk boek wint de DLP prijs?

  • Zwarte zwaan - Gideon Samson

  • Recensie: Alle dieren drijven

Zoek in artikelen