Recensie: Magycker 1 - De klauw RECENSIE

Marit werkt in een taverne en onderhoudt op deze manier haar autistische broertje Auric. Dit brengt de nodige problemen met zich mee en ze offert veel op om hem te helpen. Dan worden er vanuit Aimery magie gebruikers ingehuurd om te helpen met een rotsblokkade. Na afloop wordt de spreuk uit het geheugen van de tovenaar gewist want magie beheersen is te gevaarlijk. Maar plotseling blijkt Auric de spreuk perfect te herinneren en kan hij deze ook gebruiken wanneer hij wil. Zodoende moet Marit vluchten met Auric en komen ze in een wereld vol met gevaar terecht.

Magycker is een nieuwe fantasie boekenserie. En waar de meeste fantasie boekenseries gaan over mannelijke hoofdrollen en soms lastig door heen te komen zijn is Magycker daar zeker anders in. Het boek wordt verteld vanuit meerdere perspectieven maar vooral uit het perspectief van Marit met haar broertje. Het boek is ook niet te lastig te begrijpen met allemaal nieuwe termen zoals je vaak ziet in fantasie boeken.

Magycker is een boek dat je gelijk grijpt en waar je, voordat je het doorhebt, al halverwege bent. Ik had echt moeite om het boek weg te leggen omdat er zoveel gebeurt.

Een belangrijk personage in het boek is de autistische Auric. Adrian Stone, de auteur, heeft zeker veel onderzoek gedaan naar autisme. Ik weet hier zelf ook het een en ander vanaf daarom weet ik dat het beeld goed klopt. Het geeft een heftige kijk in het handelen van een zwaar autistische jongen.

Het verhaal zelf is interessant en goed geschreven. Het enige wat mij dwars zat was dan toch hoe er met Auric om gegaan werd. Auric is naast autistisch ook duidelijk kwaadaardig en moordzuchtig maar het lijkt wel of dit minder uitmaakt door zijn ziekte. Hij is duidelijk een gevaar en het is maf hoe hiermee wordt omgegaan. Dit zorgt ervoor dat je eigenlijk steeds wil dat ze gepakt worden door de “slechteriken” omdat je als lezer beseft dat hij gestopt moet worden. Dit maakt het lezen interessant omdat je niet echt aan dezelfde kant staat als de hoofdpersonen.

Dit eerste deel gaat het begin worden van een langere serie en het is ook echt een begin boek. Alle personages worden voorgesteld en uitgewerkt. Het is vooral erg interessant dat Auric en Marit geen herinneringen meer hebben van hun jeugd en hoe dit langzaamaan wordt ontrafeld maakt het boek des te spannender. Maar het verhaal eindigt natuurlijk open en hopelijk wordt dit niet een reeks van tien boeken. Want ik ben toch altijd erg benieuwd naar het einde!

Ik zal uitkijken naar het tweede deel en hoe het verhaal zich verder gaat ontwikkelen.