Recensie: Ik aanbid je

Verlies je in de wereld van commissario Guido Brunetti en de beroemde operazangeres Flavia Petrelli. Jaren geleden maakten zij al eens kennis met elkaar in het theater La Fenice en nu zullen ze elkaar opnieuw tegenkomen.  

De tegenwoordig veel roemrijkere Flavia vertelt Brunetti dat een onbekende haar op al haar reizen naar verschillende concerten volgt en overal gele rozen achterlaat. En dat is niet één bos bloemen. Deze fan laat er tientallen achter in peperdure vazen in de kleedkamer, voor de ingang van haar appartement, op het podium…
In eerste instantie is Brunetti niet van plan iets concreets te doen, totdat een kennis van Flavia na een gesprek met haar opeens wordt aangevallen en bijna vermoord.
De politie onderneemt actie en ondertussen vreest de operaster ook steeds meer voor haar eigen veiligheid. Zou iemand in staat zijn de gestoorde fan te ontmaskeren?

Ik aanbid je is het vierentwintigste boek in de misdaadserie over commissario Brunetti. Veelal laat de schrijfster haar hoofdpersoon opereren in Venetië, waar hij een ervaren en zeer gewaardeerd inspecteur bij La Questura is. Om dit verhaal te begrijpen, heb je geen voorkennis van de eerdere delen nodig. Maar het zou natuurlijk leuk en zeker de moeite waard zijn om die ook te lezen!

Op de schrijfstijl van Donna Leon is niets aan te merken. Het boek leest makkelijk weg. Er zijn geen langdradige dialogen en de zinnen zijn niet te ingewikkeld. Op de Italiaanse stukjes tekst na, is de woordkeuze wat je zou verwachten als je een literaire thriller leest.
Naast het politieonderzoek wordt er ook nog tijd besteed aan het beschrijven van de omgeving in Venetië en de gebeurtenissen, wat het boek net dat beetje interessanter en unieker maakt. Neem hier bijvoorbeeld de operaconcerten die Flavia geeft. In het eerste hoofdstuk wordt het verhaal achter de opera Tosca vertelt. Het lijkt even alsof je een kijkje achter de schermen krijgt bij de moord die in het stuk wordt gepleegd, maar daarna draait alles weer terug naar de realiteit. De lezer wordt hier gelijk nieuwsgierig naar de rest van het boek.Kortom, een sterk begin.

In sommige boeken loopt het verhaal na de opening een beetje vast, maar in Ik aanbid je is daar absoluut geen sprake van. De hele tijd blijf je nieuwe ontdekkingen doen en kom je meer te weten over de hoofdpersonen Brunetti en Flavia, die om de zoveel hoofdstukken van perspectief wisselen. Het is Donna Leon gelukt om de lezers’ aandacht de hele tijd te behouden. De spanning is van begin tot eind goed gedoseerd, mede doordat je gewoon midden in een verhaal wordt gegooid in plaats van een eerste hoofdstuk waarin het boek voorzichtig wordt ingeleid.

Dit boek is een echte aanrader en mag zeker niet missen in je collectie!