Recensie: Inkt en bloed RECENSIE

Finley Montgomery woont bij haar grootmoeder in The Hollows. Ze is Seattle ontvlucht in de hoop meer te leren over haar mysterieuze gaven. Finley hoort stemmen, ze ziet geesten en heeft een buitengewone intuïtie. Eén jaar voor Finley van Seattle naar het dopje verhuisde, verdween een klein meisje tijdens een wandeling met haar vader. De moeder van het meisje heeft de hoop nog steeds niet opgegeven en doet een beroep op Jones Cooper, een goede vriend van Finleys grootmoeder.

Inkt en bloed bestaat uit een drietal verhaallijnen die zich langzaam met elkaar beginnen te verweven. Er is het verhaal rond Finley die besluit om Jones te assisteren bij zijn onderzoek, in de hoop zo achter de betekenis van het geluid te komen dat ze blijft horen. Een tweede verhaallijn is die van het gezin Gleason en duikt dieper in de gezinssituatie en de hoop die moeder Merri koestert om haar dochter nog levend terug te vinden. De overige verhaallijn is die van de kleine Penny en de omstandigheden waarin ze moet zien te overleven.

Het boek wordt gedragen door het personage van Finley. Ze is een buitenbeentje. Dat komt niet alleen door haar gaven, maar ook door de manier waarop ze zich gedraagt, de relatie met haar moeder en de problemen die ze zich in het verleden op de hals heeft gehaald. Ze worstelt duidelijk met zichzelf. Ze is onzeker, maar laat dat niet graag zien. Doorheen het boek leert Finley zichzelf beter kennen, al betekent dat niet dat ze daarom geen problemen meer opzoekt. Naast Finley spelen vooral Merri Gleason en Penny een belangrijke rol. De moeder kan het verlies van haar kleine meid niet aanvaarden en klampt zich vast aan de laatste strohalm: het onderzoek van Jones Cooper. Penny heeft haar eigen taak te vervullen binnen het verhaal waarin alles misschien niet is zoals het op het eerste zicht lijkt.

Auteur Lisa Unger is met Inkt en Bloed niet aan haar proefstuk toe. In het verleden schreef ze meerdere thrillers die ook internationaal erg goed onthaald werden. Haar boeken werden vertaald in zesentwintig talen en er gingen al miljoenen exemplaren over de toonbank. Met Inkt en Bloed keert ze echter terug naar het provinciestadjeThe Hollows, een setting die ze eerder al gebruikte in Breekbaar en Vriend van de duisternis. Zowel Jones Cooper als Eloise Montgomery, de grootmoeder van Finley, speelden in deze boeken een rol.  

Wat betreft stijl doet de auteur niet onder aan schrijvers als John Connolly en Lisa Gardner. Ook het onwaarschijnlijke brengt ze op een realistische manier. Ze weet het evenwicht tussen het initiële verhaal en de achtergrond die ze erbij schetst goed te bewaren en ze dicht haar hoofdpersonages zowel goede als wat mindere kanten toe. Unger gaat zich niet te buiten aan geweld. Ze zoekt het in de omstandigheden en de karakters van de personages.

Inkt en Bloed steunt op de paranormale gaven van Finley, maar ondanks dit gegeven is het geen zweverig boek geworden. Lisa Unger weet hoe ze spanning moet opbouwen en hoe ze de lezer zonder veel moeite kan overtuigen om dit element te aanvaarden. Al vergeet ze dit laatste even in de ietwat sentimentele epiloog en in de scenes tussen Finley en haar al-dan-niet-vriendje Rainer. Zelfs mensen die helemaal niets met geesten hebben, zullen het wellicht aangenaam lezen vinden, omdat het mysterie van de verdwijning en de gevolgen ervan primeren. De psychologie van de personages is belangrijk en de sfeer wordt mede bepaald door de kleinschaligheid van het dorpje waarin het boek zich afspeelt. De waarheid wordt slechts beetje bij beetje vrijgegeven en de plot kent een aantal intense wendingen. Inkt en bloed is een aanrader voor de thrillerlezer die houdt van wat meer diepgang.