Recensie: Sherlock 1 t/m 3 RECENSIE

Sherlock is een Engelse serie gebaseerd op de verhalen van Arthur Conan Doyle over de bekende detective Sherlock Holmes. De serie speelt zich af in het huidige Londen, met een knipoog naar vroegere tijden door bijvoorbeeld de kleding van Sherlock en de inrichting van zijn appartement. Sherlock is een excentrieke, briljante en wat sociaal onaangepaste consultant van Scotland Yard. Hij leert John Watson, een militaire arts die net terug is uit Afghanistan, kennen omdat deze bij hem een kamer huurt. Langzaam raakt John steeds meer betrokken bij het oplossen van de zaken die Sherlock aanneemt. Inmiddels zijn er 3 seizoenen met elk 3 afleveringen. Elke aflevering gaat over een aparte zaak, maar door de afleveringen en seizoenen heen zijn er nog andere verhaallijnen. Zoals de strijd tegen aartsrivaal Moriarty en de persoonlijke ontwikkeling van Sherlock en John.

Elke aflevering van Sherlock voelt als een film. Niet alleen door de lengte van de aflevering, maar ook door het goed en volledig uitgewerkte verhaal. Toch blijf je als kijker uitkijken naar de volgende aflevering, ondanks het uitblijven van al te spannende cliffhangers. Dit met uitzondering van de laatste aflevering van seizoen 2. Deze aflevering laat tegelijkertijd de mogelijkheid van een open als een gesloten einde achter, waardoor je bijna niet kunt wachten totdat je met seizoen 3 kunt beginnen.

Elke zaak wordt opgelost door gebruik te maken van deductionisme. Dit lijkt soms vergezocht maar is wel passend bij de excentriciteit van Sherlock en zijn andere zienswijze op de wereld. Doordat dit in serie zo goed uitgewerkt is is zijn denkwijze wel goed te volgen en soms zelfs bijna te begrijpen. Door de seizoenen heen blijft Sherlock zichzelf hierin trainen en onderzoek naar doen wat regelmatig voor bijzondere situaties zorgt. Zoals schieten in de woonkamer of een grote diversiteit aan menselijke onderdelen in de koelkast. Dit geeft ook wat luchtigheid aan de doorgaans zware sfeer die bij het oplossen van Scotland Yard zaken past.

In het eerste seizoen leer je vooral Sherlock, John en de andere belangrijke personages kennen. Ook maak je kennis met het deductionisme en daarmee ook de wijze waarop Sherlock en John hun zaken oplossen. Door de seizoenen heen leer je de personages steeds beter kennen en zie je ook hun persoonlijke groei. Sherlock leert op soms pijnlijke wijze zich sociaal steeds meer aan te passen, maar lijkt hierin ook tegen een glazen plafond aan te lopen. John Watson rekent eerst af met zijn verleden, voordat hij weer naar de toekomst kan kijken. Hierin komt hij soms voor moeilijke keuzes te staan, zoals kiezen voor Sherlock of een huisje, boompje, beestje toekomst. Sherlock en John vullen elkaar goed aan en lijken elkaar nodig te hebben, zeker in het begin van de serie als beiden met hun eigen problemen worstelen. Door de serie heen wordt het contrast tussen beiden steeds duidelijker en is het mooi om te zien hoe hun bijzondere vriendschap toch steeds stand blijft houden. Ook de andere karakters zoals Inspecteur Lestrade, hospita mevrouw Hudson en aartsrivaal Moriarty worden goed uitgewerkt.

Het acteerwerk in de serie is een belangrijke reden voor het succes van de serie. Benedict Cumberbatch is de perfecte Sherlock met zijn wat excentrieke doch aantrekkelijke uiterlijk. Maar ook Martin Freeman is perfect gecast voor de rol van John Watson. Beiden leveren dusdanig goed acteerwerk dat ze hun karakter worden in plaats van de acteur die een rol speelt. Ook de vormgeving van de serie is prachtig. Erg knap hoe ze de serie hebben weten te vertalen naar het heden met smart phones en social media zonder de sfeer van de ouderwetse Britse detectiveserie tekort te doen.