Recensie: Suni - Het grote crisisplan RECENSIE

Al jaren droomt Nikita over een meisje met vuurrood haar. Wie is zij? Nikita heeft het gevoel dat ze haar kent, maar kan zich haar naam of gezicht niet herinneren. Tot het meisje opeens in haar slaapkamer staat. Het is Suni, haar fantasievriendin van vroeger. Of, zoals Suni zelf zegt, een EDV: Echte Denkbeeldige Vriendin van vroeger. Suni is teruggekomen om te helpen. Want nu Nikita's vreselijke neef Wesley bij hen thuis logeert, kan ze alle steun gebruiken. Wesley en Nikita hebben altijd een haat-liefde verhouding gehad en maken elkaar het leven zuur. Als Wesley Nikita's dagboek steelt en verstopt, en bovendien dreigt haar allergrootste geheim prijs te geven, komt Suni in actie. Maar de wraakacties van Suni gaan veel te ver. Nikita probeert als Suni's 'Verzinner' grip te krijgen op de situatie, maar met een losgeslagen fantasievriendin en een valse neef in de buurt, valt dat niet mee.

Suni - Het grote crisisplan is een fantasievol, grappig boek. Isabelle Quinn laat zien dat ze veel humor heeft. De levendige schrijfstijl en de lachwekkende wraakacties van Suni zullen veel kinderen hardop laten lachen. Het idee van een fantasievriendin die terugkomt als je in een crisis zit, is erg leuk gevonden. Een onzichtbare bondgenoot die voor je opkomt, wie wil dat nou niet? Ik denk dat dit concept veel jonge meiden aan zal spreken. Sommige details uit het verhaal zijn leuk en herkenbaar: iets niet durven opbiechten aan je ouders, lachen om blunders en een hekel hebben aan een vervelende neef. 

De situatie in Suni - Het Grote crisisplan is soms wel erg zwart-wit. Neef Wesley is buitensporig gemeen: hij slaat Nikita's kat, kopieert dagboekfragmenten en gebruikt Nikita als "slaaf". Nikita's moeder heeft meestal niets in de gaten en oom Bart - de vader van Wesley die tijdelijk bij hen inwoont - is nogal afwezig in het verhaal. Heeft hij helemaal niet in de gaten wat voor achterbaks en slecht kind hij eigenlijk heeft? Nikita's moeder weet wel dat Wesley de kat heeft geslagen, maar dit wordt blijkbaar niet besproken met zijn vader en heeft geen gevolgen.

Verder springt het verhaal soms erg van de hak op de tak waardoor het voor jonge lezers wellicht moeilijk te volgen is. Ook moet je als lezer veel zelf invullen. Bijvoorbeeld in deze scène: "Ik deed er verschrikkelijk lang over om bij de heuvel te komen. Niet normaal wat een pech ik kreeg! Eerst stond mijn fiets helemaal achterin, ik moest mams en oom Barts fiets verzetten voordat ik eruit kon." Waarschijnlijk staat de fiets van Nikita in de schuur, maar je leest niet dat dat zo is of dat ze een schuur binnenloopt.

Enerzijds is het verhaal heel kinderlijk, anderzijds worden er woorden als 'diplomatisch' gebruikt. Ik vraag me af hoeveel meisjes van tien weten wat dit betekent. Hoewel Isabelle Quinn - van oorsprong Franse - al jaren in Nederland woont, lijken sommige zinnen toch niet helemaal te kloppen. Zoals: "Haal me een cola!" of "Maak me een aardbeien-banaan-smoothie, nu!" Al denk ik dat kinderen die zijn gegrepen door de avonturen van Nikita en Suni zich hier niet aan zullen storen. Ondanks een paar puntjes van kritiek denk ik dat vooral meiden die net zo fantasievol zijn als de auteur erg van dit boek zullen genieten.