Recensie: Publiek geheim RECENSIE

Na een kortstondige relatie met de populaire rockster Brian McAvoy van de Engelse band Devastation, blijft Jane Palmer alleen achter met haar dochtertje Emma. Ze vertelt Brian niet over haar dochter en ze leven in een klein, vies appartementje in een achterbuurt. Ook al zijn ze al drie jaar uit elkaar, Jane gelooft nog steeds dat Brian de liefde van haar leven is en bij haar terug komt als hij hoort over zijn dochter.

Dat, en omdat ze niet langer genoeg geld heeft om haar geliefde gin en drugs te kopen. Maar haar plan loopt anders als Brian besluit de kleine Emma met haar knuffel Charlie en blauwe ogen mee te nemen, zodat Jane haar niet langer kan slaan en hem kan bedreigen. Een wereld gaat voor haar open, met een nieuwe mama en zelfs een broertje Darren waar ze zielsveel van houdt. Het gezin leidt het echte rockster leven, tot de mysterieuze avond waarop Darren wordt vermoord. Vanaf die avond is niets meer hetzelfde en begint voor Emma een leven in de spotlight.

Nora Roberts heeft inmiddels ruim 200 boeken geschreven die meer dan 500 miljoen keer verkocht zijn. Mijn verwachtingen waren dan ook hoog toen ik aan ‘Publiek geheim’ begon. Nora Roberts schreef dit boek in 1990, maar het werd pas vertaald naar het Nederlands in 2015 en dat kun je merken. Het verhaal begin in 1967, oftewel The Summer of Love. Een periode waar rock enorm in opkomst was en waar dit boek ook op gebaseerd is. Rocksterren reizen het hele land door en gaan zelfs wereldwijd op tournee, ze worden aanbeden door prachtige vrouwen die de mannen gebruiken om zelf een filmcarrière op te bouwen en er is geen tekort aan drugs. Het typische leven in de sixties met seks, drugs en rock & roll.

Door de beeldende schrijfstijl waan je je in de sixties en hoor je de muziek. Soms merk je dat het zich afspeelt in een andere periode, er worden gebeurtenissen aangehaald die kenmerkend waren voor die periode, maar over het algemeen is het verhaal niet tijdgebonden en leidt het niet af.

Een groot voordeel van een boek is voor mij de omvang. 200 pagina’s heb ik zo gelezen, maar met de omvang van dit boek zit het wel goed, want met 524 pagina’s (en kleine letters) kun je wel even vooruit. Dit wordt goed benut, want je volgt het leven van de kleine Emma vanaf een leeftijd van drie jaar totdat ze een jonge vrouw van in de twintig is. Je leeft met haar mee, groeit met haar op en kan een band met haar krijgen. In een moeilijke periode kun je met haar meeleven, doordat je weet wat er in haar jeugd is gebeurd. Dit geeft het verhaal ook diepte, want je weet hoe zo’n inpakt een bepaalde gebeurtenis op haar heeft.

Wat ik heel bijzonder vindt aan dit verhaal, is dat Nora Robert het verhaal vertelt door middel van meerde personages. Door Emma, hoe kinderlijk haar gedachten zijn, maar ook hoe onschuldig als ze over haar knuffel Charlie vertelt en de monsters in haar kamer. Het is heel mooi hoe ze de gedachten van een driejarig meisje verwoordt en hoe zij tegen bepaalde ervaringen aankijkt en het zich herinnert. Tegelijkertijd ervaar je de druk van de succesvolle rocker Brian oftewel ‘Bri’ en zijn zorgen om zijn leefstijl en gezin. En zo zijn er nog een aantal andere personages. Dat maak het verhaal dynamisch en interessant. Gezien de moord geeft dat nieuwe inzichten en ga je zelf naar aanwijzingen zoeken om het op te lossen. Wat betreft het onderzoek naar de moord, deze is gedurende het verhaal aanwezig, maar overheerst niet. Dat zorgt ervoor dat er een goede balans is en het niet een detective wordt.  

Nora Roberts heeft het met Publiek geheim weer geflikt. Een spannende roman met treurige momenten, maar ook een met veel vriendschappen en unieke ervaringen.