Recensie: Je loog tegen mij RECENSIE

Je Loog Tegen Mij van Jessica Ruston is een boek die je, zodra je erin begint, niet meer weg kan leggen. Met elke pagina die je leest ontdek je een nieuw stukje van de puzzel en leef je steeds meer mee met de hoofdpersoon. Het boek weet de lezer tot de laatste pagina te boeien.

Het verhaal gaat over Klara Mortimer. Toen ze ongeveer 6 jaar oud was is haar moeder de deur uitgelopen en nooit meer teruggekomen. Haar vader heeft altijd verhalen over haar moeder vertelt; hoe ze elkaar hebben leren kennen en hoe hun eerste liefde ook hun laatste liefde was. Klara heeft deze verhalen altijd geloofd en nooit getwijfeld aan de authenticiteit van deze verhalen. Maar dan krijgt Klara op een dag een envelop thuisgestuurd. Deze envelop bevat een sleutel en een brief. De briefschrijver stelt in zijn brief dat de verhalen over Klara’s moeder, zoals Klara ze kent, niet echt zijn en dat deze sleutel naar een opslagruimte zal leiden waar ze het echte verhaal van haar moeder zal ontdekken…

Als lezer ben je al snel geïntrigeerd door het verhaal dat Jessica Ruston op papier heeft weten te zetten. Al is het voor de lezer, voornamelijk in het begin, even wennen aan de schrijfstijl. Dit komt voornamelijk doordat Ruston in het begin wat langdradig schrijft. Een voorbeeld hiervan is wanneer Klara de envelop voor het eerst in haar handen heeft. “Wat kon ik aan de hand van deze envelop zeggen over de persoon die mijn adres erop had geschreven? Ik streek met mijn vingers over de letters en volgde de vormen. Ze waren niet uitgesproken rond of krabbelig, niet met flair geschreven of zwierig, maar ook niet krampachtig of onaangenaam om te zien. Het was een gelijkmatig, welgevormd, beleefd aandoend handschrift. Goedgemanierd, niet opdringerig, maar ook niet onderdanig.”

Dit kan in het begin van het boek als langdradig worden ervaren, maar het is zeker de moeite waard om verder te lezen. Deze schrijfstijl zorgt er ook voor dat je als lezer zo bekend raakt met de personages, dat je het idee hebt dat je ze zelf kent. Zo leren we al snel dat Klara houdt van het maken van lijstjes en spreadsheets. Ook leren we veel over haar vader. Toen Klara klein was kon ze alles aan hem vragen en hij wist overal het antwoord op. En als hij het antwoord niet wist, zocht hij het wel voor haar op. Door dit soort kleine details in het boek komen de personages echt tot leven en wil je net zo graag als Klara weten waarom haar moeder is weggegaan.

Nog een ander opmerkelijk detail in Je Loog Tegen Mij, dat zorgt dat je het niet meer wilt wegleggen, is dat Ruston af en toe in de verleden tijd schrijft. “Het zou allemaal anders zijn gelopen als ik dat had gedaan. Maar ik deed het niet.” Dit zet je als lezer aan het denken. Weet Klara het verhaal al en lezen we haar herinnering van haar zoektocht terug? Of zit er iets anders achter? Deze kleine momenten in het boek maken het voor de lezer spannend om te blijven lezen en zorgt dat ervoor dat je het boek niet meer wilt wegleggen tot je het hele verhaal kent.

Je Loog Tegen Mij is een echte pageturner. Het heeft een sterk en spannend verhaal, intrigerende personages en een bijzondere schrijfstijl. Deze ingrediënten zorgen ervoor dat je als lezer meeleeft met de hoofdpersonen en het boek niet meer wilt wegleggen tot je zelf het hele verhaal hebt ontrafeld.