Recensie: Verloren zoon RECENSIE

Peter en Michael McDowell hebben al jaren geen contact. Ondanks dat ze tweelingbroers zijn, hebben de twee een totaal verschillend karakter en hebben ze een grondige hekel aan elkaar. Peter heeft een goede baan in de financiële wereld van New York en Michael heeft de praktijk van hun vader overgenomen in het stadje Ware, waar de broers zijn opgegroeid. Als Peter door de financiële crisis plotseling alles kwijtraakt keert hij terug naar zijn geboorteplaats. Daar zien de tweelingbroers elkaar na lange tijd weer terug. Peter ontmoet er ook zijn jeugdliefde Maggie, inmiddels getrouwd met Michael. Zij blijkt ernstig ziek en Michael zorgt dag en nacht voor haar. Dan ontdekt Peter een schokkend geheim over zijn familie en zijn broer.

Danielle Steel heeft inmiddels al meer dan 90 romans op haar naam staan en Verloren Zoon is de nieuwste in het rijtje. In het boek maken we kennis met Peter en Michael. Twee zo op het eerste gezicht fijne mannen die dan wel een tweeling zijn, maar totaal van elkaar verschillen en hierdoor niets met elkaar te maken willen hebben. Het boek begint met Peter, een echte Wall Street Wolf, die door de crisis alles kwijtraakt, inclusief zijn vrouw. Dit deel van het boek begint wat traag doordat de schrijfster nogal uitweidt over de crisis, maar zo leren we Peter wel goed kennen. Een stukje verderop verschijnt ook broer Michael in het verhaal, die als zorgzame, enorm populaire huisarts een leven voor zichzelf en zijn gezin heeft opgebouwd in hun geboortedorp Ware.

De hoofdstukken lezen vlot, de personages zijn zo geschreven dat ze tot leven komen en dat maakt dat je met ze meeleeft.  Als lezer merk je echter al snel en wellicht iets té snel dat er iets niet klopt in deze familie. Het ligt er vrij dik bovenop en dit had wat subtieler gemogen. Nu kun je al vermoeden welke kant dingen uit zullen gaan. Jammer, want de verhaallijn an sich is goed en zou zelfs spannend kunnen zijn.

Dat je als lezer al vermoedt wat er gaande is, maar de personages in het boek nog niet, maakt wél dat je wilt doorlezen. Doorlezen naar het punt waarop de waarheid aan het licht komt. En er gerechtigheid komt. Hierdoor wordt Verloren Zoon niet saai en vliegen de pagina’s voorbij. Wel zijn sommige hoofdpersonen soms wat erg naïef. Maggie bijvoorbeeld, die alles wat haar man haar opdraagt zonder twijfelen doet en van hem aanneemt, en Peter, die de haat die hij jarenlang voor zijn broer voelde wel erg snel lijkt te vergeten.

Na het minder goed gelukte Pegasus, is Verloren Zoon weer een schoolvoorbeeld van een Danielle Steel roman. Het volgt dezelfde formule als haar andere romans, waarin de liefde uiteindelijk zegeviert. Het is duidelijk dat deze formule Danielle Steel geen windeieren heeft gelegd, en haar trouwe, grote schare fans zullen dan ook in hun nopjes zijn met Verloren Zoon. Zoek je een boek met meer diepgang of iets met humor, dan is dit niet jouw boek, maar het is zeker een fijne roman om jezelf een paar uur in te verliezen