Recensie: De Demon van Feiswijck boek 1: Incovatie RECENSIE

Een Fantasy debuut van Nederlandse bodem, dat gebeurt helaas veel te weinig, maar het debuut van Jürgen Snoeren: De Demon van Felswijck, boek 1: Invocatie is een regelrecht juweeltje!

Jürgen Snoeren studeerde literatuurwetenschappen in Tilburg; was redacteur bij J.M. Meulenhoff en werd uitgever van fantasyfonds Mynx. Hij schreef al eerder verhalen, waarmee hij onder meer de prijs voor het beste SF verhaal won bij de Harland Awards. Ook was hij jurylid voor de prestigieuze World Fantasy Award en in Nederland voor de Harland Award.

De Demon van Felswijck gaat een tweeluik worden. Het gaat over het eiland Fels, dat vlak voor de kust van het grote continent ligt, de Westelijke Territoria. Er heersen een aantal grote volkeren over het continent, waarvan de Avicenni, met hoogheer Elric, de sterkste is. Het eiland Fels werd eeuwen geleden een toevlucht plek voor vele stammen van deze volkeren, omdat het een perfecte plaats was voor de handel. De oorspronkelijke bewoners, de Felswégans moesten plaats maken voor de anderen en werden verdreven naar de Hooglanden. De stammen worden op hun beurt weer geleid door hun respectievelijke stamheren. De stad Felswijck aan de riviermonding is het Avicennicentrum en de grootste handelsstad op Fels.

De situatie ten tijde van het verhaal is dat de Felswégans door de heersende Avicennistam, onder leiding van stamheer Fulco, benadeeld worden in de handel en hun levensstandaard is laag. De diverse Felswégan clans hebben het echter te druk met onderling vechten om werkelijk een vuist te kunnen maken tegen de Avicenni. Maar daar komt verandering in als de Felswégan een verbond aangaan met andere stammen en ze gebruik gaan maken van ‘krafters’, een soort magiërs.

In de straten van Felswijck is geen dief zo bedreven als Feri. Ze is klein, behendig en zelfstandig. Ze heeft ook een groot talent, ze kan de 'kraft' voelen en opsporen. Als echter een klus ernstig verstoord wordt door de acties van een krafter, wordt Feri’s hele leven op zijn kop gezet. Zij en haar vrienden raken betrokken bij de burgeroorlog, als blijkt dat de zwarte krafter Kephris een demon heeft opgeroepen. Het doel van deze demon is ‘chaos’. Feri is de enige die de demon kan voelen…

De lijst met namen aan het begin van het boek is prettig. Hier is over nagedacht. Vaak namelijk zijn dit soort lijsten achterin het boek, maar bij een dik boek is dat lastig. Dit is veel handiger, want het is juist in het begin dat er een heleboel namen en informatie op je afkomt en je dan even kunt ‘spieken’: wie is wie?

Het begin van het boek leest wat moeizaam, omdat er nog zo ontzettend veel onduidelijk is en Snoeren niet de soort schrijver is die gelijk aan het begin al een hele uitleg geeft. Nee, hij begin met spannende actie. Deze actie is overigens levendig en pakkend beschreven, dus je zit er gelijk midden in, maar je komt nog niet direct in de verhaallijn. Je moet dus even doorbijten en je vragen even in de wacht zetten, want vanaf ongeveer bladzijde 80 worden de situaties duidelijker en komt er een lijn in het verhaal.

En wat voor een verhaal! Spannend, intrigerend en opvallend dat de vrouwelijke personages eigenlijk de hoofdrollen hebben. Een verhaal over strijd, maar omdat je de vinger er tot op het einde toe niet helemaal op kunt leggen wat er nu precies speelt, kun je niet wachten om verder te lezen.

Snoeren schrijft goed. In De Demon van Felswijck zijn de personages mensen van vlees en bloed. Niet de kreukvrije helden die in zoveel boeken beschreven worden, maar juist personen waar eigenlijk allemaal wel iets mis mee is, maar ze doen hun best om overeind te blijven. Boek 1 “Invocatie” eindigt met eenzelfde spannende actie, als waar het mee begon en een cliffhanger…dus ik kan bijna niet wachten op deel 2!